Bestiariusz

Śmierciotula - HP

ŚMIERCIOTULA

Śmierciotula, znana też jako Żywy Całun — rzadko spotykane stworzenie, żyjące tylko w tropikalnym klimacie. Było jednym z najbardziej niebezpiecznych magicznych bestii, jakie znali Czarodzieje.

CHARAKTERYSTYKA 

Śmierciotula z wyglądu przypominała czarną pelerynę o grubości około pół cala, lecz mogła być grubsza, jeśli w ostatnim czasie się pożywiła. Była aktywna zwłaszcza w nocy. Nie da się ustalić liczby ofiar śmierciotuli, gdyż atakowała śpiących czarodziejów i spożywała swoje ofiary w ich własnych łóżkach. Nie pozostawiała po sobie ani po swoim posiłku żadnych śladów. Z racji tego, że atakowani zwykle spali − rzadko kiedy mieli czas rzucić odpowiednie zaklęcie. Po skończonym posiłku śmierciotula odchodziła i ruszała na dalsze łowy, trochę grubsza ze względu na zjedzony pokarm.

ATAKI ŚMIERCIOTULI

Pierwszy raz atak śmierciotuli opisał w 1782 roku Flavius Belby. Spotkał on to stworzenie podczas swojej podróży do Papui-Nowej Gwinei. Udało mu się przeżyć, ponieważ nie spał w momencie ataku śmierciotuli, tylko leżał w bezruchu. Na początku myślał, że to szelest liści, a następnie poczuł jak coś podobnego do peleryny oplata go i finalnie pozbawia tchu. Przestraszył się, chwycił różdżkę i zaczął rzucać różne zaklęcia. Wszystkie okazały się nieskuteczne z wyjątkiem Patronusa.

W 1973 roku Janus Thickey zniknął zostawiając na stoliku nocnym pospiesznie skreśloną wiadomość o treści: „Och dopadła mnie śmierciotula duszę się". Żona i dzieci Janusa uwierzyły, że został on pożarty przez śmierciotulę, ponieważ łóżko było puste i nie poplamione krwią. Rodzina pogrążyła się w żałobie, która została brutalnie przerwana, kiedy odnaleziono Janusa pięć mil drogi od domu w towarzystwie właścicielki Zielonego Smoka.

Ojciec Celestyny Warbeck poznał swoją przyszłą żonę, a później matkę słynnej piosenkarki, gdy jako młody pracownik Urzędu Łączności z Mugolami uratował ją przed atakiem śmierciotuli, która zamaskowała się w teatralnej kurtynie.

CIEKAWOSTKI

Klasyfikacja Ministerstwa Magii - XXXXX - Znany morderca czarodziejów/nie nadaje się do udomowienia ani tresury.

Możliwe, że śmierciotula jest spokrewniona z dementorem, ponieważ mają podobne formy ruchu, nieludzkie zachowania i podatność na zaklęcie Patronusa. Śmierciotule są jednak znane z tego, że zjadają swoje ofiary, a dementorzy słyną ze zjadania ich dusz.

Krąży teoria, że peleryna niewidka z Opowieści o Trzech Barciach została stworzona z płaszcza dementora lub śmierciotuli.