Πίσω στο σκοτάδι

Chapter 20

Νανσυ'ς POV

Ξυπνάω και ψάχνω δίπλα μου τον Τζακ μα κατευθείαν θυμάμαι τα χθεσινοβραδινά και αρχίζω να γελάω. Φοράω το σουτιέν μου και κατευθύνομαι προς το μπάνιο, προσπερνώντας την κουζίνα που είναι μαζεμένοι οι υπόλοιποι.

"Νάνσυ είναι κλειδωμένη η πόρτα του μπάνιου δεν ξέρω γιατί... κανείς δεν ξέρει βασικά!" μου φωνάζει ο Ντέιβ

"Εγώ ξέρω!" του φωνάζω καθώς αρχίζω να χτυπάω την πόρτα φωνάζοντάς το όνομά του.

"Τζακ το ξέρω ότι είσαι μέσα!" φωνάζω ακουμπώντας στην πόρτα και ακούω τον Τζακ να βρίζει καθώς σκοντάφτει στη μπανιέρα. Μόλις ανοίγει την πόρτα, με αρπάζει στην αγκαλιά του μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στο στόμα, ακουμπώντας τα μαγουλά μου.

"Δεν θα έβγαινα αν δεν ερχόσουν! Ήταν καύλα να φωνάζουν οι άλλοι και εγώ να καπνίζω μέσα στη μπανιέρα" μου λέει και γελάμε μαζί.

"Αν ειναι ετσι να σε ξανα αναγκασω να κοιμηθεις εκει ρε." τον πειραζω καθως περπαταμε προς την κουζινα.

"Ω οχι μωρο μου προτιμω να κοιμαμαι με εσενα παρολαυτα." μου σκαει ενα χαμογελο και εγω χαζογελαω.

"Τοτε να μαθεις να μην ροχαλιζεις σαν βοδακι μωρο μου." λεω με περιεργη φωνη και τον χτυπαω στον ωμο πριν καθησει στο τραπεζι μαζι με τους αλλους. Η Τζια καθεται στην αγκαλια του Μπραιαν με μια κουπα καφε στο χερι ενω αυτος τρωει μια φρυγανιά, αντιθετα ο Ντειβ καθεται μονος του και δεν μιλαει.

"Η Μπεθ?" ρωταω πριν καθησω διπλα στον Τζακ.

"Εφυγε το χαζο!" διαμαρτυρεται η Τζια.

"Για ποιο λογο?" απορω καθως κοιταζω τον Ντειβ ο οποιος φαινεται πραγματικα προβληματισμενος.

"Ηθελε απλως να φυγει." απανταει και σηκωνεται απο το τραπεζι. Οταν χανεται απο το οπτικο μου πεδιο σηκωνω το φρυδι μου στον Μπραιαν και στον Τζακ.

"Ξερετε κατι?" ρωταω και τοτε ακουγεται ενας ηχος. Απο το παταρι;

"Τι ειναι αυτο?" ψυθιριζει η Τζια.

"Απο τον αερα ισως. Δεν ξερω. Λοιπον τι κανουμε σημερα?" λεει ο Μπραιαν πριν δωσει ενα φιλι στην κοπελα του.

"Εγω θελω μασαζ. Πιαστηκα στην μπανιερα." διαμαρτυρεται ο βλακας ο Τζακ. Αλλα ειναι τοσο γλυκουλης. Η εκφραση του οταν ξυπνησα απο τα ροχαλιτα του και ουρλιαζα ηταν οτι καλυτερο μου ειχε χαρησει ποτε. Τη θυμαμαι και γελαω. "Τι?" με ρωταει.