Πίσω στο σκοτάδι

Chapter 30

Νανσυ'ς POV

Ειμαι καθησμενη εδω και μια ωρα στο κρεβατι του Τζακ. Το μονο πραγμα που σκεφτομαι ειναι η χθεσινη νυχτα και το πως θα αντιμετωπισω τον Τζακ. Γιατι δεν ειναι διπλα μου? Ειμαι τοση ωρα ξυπνια και δεν μπηκε στον κοπο να δει αν ζω ή αν πεθανα. Ισως το μετανιωσε. Τι λεω? Γιατι να το μετανιωσει? Αν πρεπει καποιος να το μετανιωσει υποτιθεται πρεπει να ειμαι εγω! Αλλα δεν το μετανιωνω. Και δεν προκειται να το μετανιωσω. 

Παιρνω μια βαθια ανασα και σηκωνομαι απο το κρεβατι. Παρατηρω τον εαυτο μου στον καθρεφτη. Καμια αλλαγη. Κανενας δεν προκειται να καταλαβει οτι εκανα ερωτα χθες για πρωτη φορα. Φοραω την κοκκινη μπλουζα του και το σορτσακι που φορουσα στην παραλια χθες και αποφασιζω να ανοιξω την πορτα. Και φυσικα πεφτω πανω του. Υπεροχα.

"Σηκωθηκες?" με ρωταει και παρατηρω οτι τσεκαρει το σωμα μου.

"Ετσι φαινεται.."

"Εισαι ενταξ..?" παει να μιλησει. Θεε μου γιατι κανει σαν μωρο?

"Ναι Τζακ ειμαι ενταξει! Χαλαρωσε! Και οχι δεν το μετανιωσα!" λεω αποτομα και τον προσπερναω για να παω στο σαλονι. Καταλαβαινω οτι λειπουν ολοι και χαιρομαι γι αυτο, θελω λιγο χρονο μονη μου με τον Τζακ μετα το χθεσινο. Καθομαι στον καναπε και τον περιμενω να εμφανιστει απο το χολ. Φοραει ενα αμανικο μαυρο μπλουζακι και μια γκρι βερμουδα. Δεν προλαβα να παρατηρησω ποσο ομορφος ειναι αφου με πλακωσε με τις ανυσιχιες του. Θεε μου δεν το πιστευω οτι εκανα σεξ μ αυτον τον πανεμορφο αντρα. Η χθεσινοβραδινη εικονα του Τζακ να μπαινει μεσα μου ερχεται στο μυαλο μου και ανατριχιαζω.

"Πως νιωθεις?" συνεχιζει τις ηλιθιες ερωτησεις και καθεται απεναντι μου. Υπεροχα νιωθω μαλακα! Βεβαια θα ενιωθα καλυτερα αν ξυπνουσα και ησουν διπλα μου.

"Ειμαι ενταξει. Τι μυριζει ετσι? Πειναω σαν λυκος." λεω εντελως αυθορμητα.

"Αυτο πρεπει να ειναι φρικτο." λεει και μου χαμογελαει. Επιτελους! Ο παιχνιδιαρης Τζακ.

"Μμμ οχι τοσο." λεω και του ανταποδιδω το χαμογελο.

"Η Σιριν μαγειρευε ολο το πρωι, δεν ξερω τι. Παμε να δουμε?"

"Και πολυ το συζητησαμε!" πεταγομαι απο τον καναπε και τρεχω προς την κουζινα. Εχω να φαω απο χθες το πρωι. Ο Τζακ με τραβαει απο τον καρπο κανοντας με να σταματησω. "Τι εγινε?" ρωταω ηρεμα. Με ξαφνιασε αυτη η κινηση του.

"Συγνωμη για ολο αυτο. Απλα νομιζα οτι ηταν αποτομο ολο αυτο για εσενα."

"Εισαι σοβαρος? Η χθεσινη νυχτα ηταν η πιο ωραια της ζωης μου." του απανταω και τυλιγω τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του.