Πίσω στο σκοτάδι

Chapter 37

Τζια'ς POV
Συνεχίζει να με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια. Νομίζω πως κ εγώ κάνω το ίδιο. Είμαι σοκαρισμένη, πραγματικά δεν έχω ιδέα τι είναι όλα αυτά όμως φοβάμαι πως κρύβονται πολλά από πίσω. Ο Μπραιαν με παρακολουθούσε εδώ και χρόνια. Με μισούσε; Και ο λύκος που δάγκωσε την Μπεθ ; Ήταν όντως ο πατέρας του; Η Μπεθ και η Νανσι μπαίνουν απότομα στο δωμάτιο, και οι φωτογραφίες πέφτουν από τα χέρια μου.
"Τζια πρεπ.." σταματάει η Νανσι. "Τι συμβαίνει;"
Δεν μπορώ να της απαντήσω , αυτήν την στιγμή νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω κάτι , δεν έχω την δύναμη να αντιδράσω , ούτε καν κλαίω και δεν έχω ιδέα τι νιώθω. Φοβάμαι για το τι θα ακούσω , φοβάμαι ακόμα και για την σωματική μου ακεραιότητα. Ποιος είναι τελικά αυτός με τον οποίο είμαι ερωτευμένη τόσο καιρό; είμαι ασφαλής μαζί του; ο Μπραιαν επιτέλους σπάει την σιωπή.
"Τζια .. ήθελα να σου μιλήσω .. ήθελα να σου πω.."
"Τι;"Τελικά νιώθω τα μάτια μου βουρκωμένα. "Μπραιαν ποιος..." πάω να ρωτήσω και τότε εμφανίζονται στο δωμάτιο και οι άλλοι τέσσερις , Τζακ ,Ντέιβ,Μεισι,Σιριν. Όλοι τους. "Ποιοι είστε;" ρωτάω χαμηλόφωνα. Η Μπεθ και η Νανσι πλησιάζουν προς το μέρος μου. Η Μπεθ τολμάει να σηκώσει τις φωτογραφίες. Αρχίζει να τις κοιτάζει. Έχουμε πλέον χωριστεί σε δυο "στρατόπεδα" εμείς και αυτοί , άνθρωποι λυκανθρωποι. Όπως τότε.. τότε που τους είδαμε για πρώτη φορά..και τότε είμασταν φοβισμένες ..το ίδιο και τώρα.
"Αυτή είμαι εγώ! Και αυτός .. αυτός είναι ο λύκος ..." λέει ανησυχη η Μπεθ! Τα έχει χάσει.
"Τι στο διάολο γαμω!" Φωνάζει η νανσι αφού έχει πλησιάσει την Μπεθ και έχει δει τις φωτογραφίες.
"Παι..παιδιά.. ποιος είναι ο λύκος; τον γνωρίζατε έτσι; ήταν λυκάνθρωπος..." ρωτάει η Μπεθ χωρίς να πάρει το βλέμμα τις απο τις εικόνες.
"Ο πατέρας του Μπραιαν. " απαντάω σιωπηλά. Όλοι με άκουσαν.
"Τι;;;;" φωνάζει η Νανσι.
"Η μυρωδιά.." ακούω την Μπεθ να ψυθιριζει καθώς το βλέμμα της είναι Κολλημένο ευθεία και τα μάτια της γουρλωμένα. Κανένας από αυτούς δεν μιλάει , φαίνεται πως όλοι δεν περίμεναν πως θα ερχόταν η στιγμή αυτή. Η στιγμή που θα τα μαθαίναμε όλα.
"Γιατί ο μπάσταρδος πατέρας σου να κάνει κάτι τέτοιο;; υποτίθεται είσαστε καλοί λύκοι!" Φωνάζει η Νανσι.
"Όταν ένας λύκος πεινάει ή απειλείτε χρησιμοποιεί όλες τις δυνάμεις του ώστε να προστατέψει την αγέλη!" Επιτίθεται ο τζακ.
"Δηλαδή ήθελε να κάνει την Μπεθ φαγητό για τα παιδιά του!! Αυτό μου λες!!" Απαντάει η φιλη μου φωνάζοντας πάλι.
"Νανσι ηρέμησε.." ακούω την Μπεθ η οποία φαίνεται πραγματικά να μην είναι καλά. Δεν έχω καν την δύναμη να πάω δίπλα της. Απλώς θέλω αυτό να τελειώσει. Γρήγορα.
"Νανσι δεν έχεις ιδέα από πείνα και από κίνδυνο ! Πραγματικό κίνδυνο!" Συνεχίζει ο Τζακ.
"Τζακ είσαστε λυκανθρωποι , που σημαίνει λύκοι όμως και άνθρωποι πως γίνεται να μην υπολογίζεται τόσο εύκολα τους συνανθρώπους σας!"
"Σου έχω εξηγήσει πως εκείνη την στιγμή, την στιγμή που είσαι μεταμορφωμένος δεν σε ενδιαφέρει τίποτε άλλο! Μονάχα η αγέλη! Ξεχνάς ποιος πραγματικά είσαι, ξεχνάς ονόματα ξεχνάς τα πάντα! Είσαι λύκος ! Ένας γαμημενος μπάσταρδος λύκος!"
"Αυτό δεν δικαιολογεί όμως .." προσπαθεί να απαντήσει η Νανσι όμως η Σιριν την διακόπτει.
"Φτάνει! Ότι έγινε έγινε.. δεν αλλάζει αυτό. "
"Δεν είστε αυτοί που γνωρίσαμε, δεν είστε εσείς." Λέω τελικά. Αγνοώ την Μεισι που ξεφυσαει και επικεντρώνομαι στον Μπραιαν. "Μπραιαν δεν σε ξέρω, αυτήν την στιγμή είναι σαν να έχω έναν ξένο μπροστά μου, σε φοβάμαι το καταλαβαίνεις ; σε εμπιστεύτηκα όμως αυτήν την στιγμή ο φόβος μου είναι πολύ μεγάλος.. δεν..δεν ξέρω θέλω να φύγω και να μην μου ξανά μιλήσεις ποτέ, δεν ξέρω τι ήθελες από εμένα, δεν ξέρω ειλικρινά. Θέλω να σε ξεχάσω ..." καταφέρνω να πω και κατευθύνομαι προς την πόρτα του δωματίου για να φύγω όμως η Μεισι χώνεται μπροστά μου δυνατά με αποτέλεσμα να χτυπήσω πάνω της. Είναι νευριασμενη.
"Μεισι τι κανείς;" ακούω την Μπεθ.
"Ο Πατέρας σου σκότωσε τον δικό μου!" Τι; "μην με κοιτάζεις έτσι ηλίθια!" Φωνάζει στο πρόσωπο μου πριν προχωρήσει με ζωηρό βήμα προς την Μπεθ για να αρπάξει τις φωτογραφίες. "Το βλέπεις αυτό;" μου δείχνει την φωτογραφία με τον τραυματισμένο λύκο. "Αυτός είναι ο μπαμπάς μας! Τον οποίο εγώ στερήθηκα εξαιτίας σου!" Ουρλιάζει. Όλα αυτά είναι απίστευτα ... και κανείς δεν μιλάει. Όλοι είναι σοκαρισμένοι και σιωπηλοί και είμαι η μόνη που κλαίω. Ο Μπραιαν ούτε γυρίζει να με κοιτάξει, με μισεί και αυτός όπως η Μεισι; ο άνθρωπος που τόσο καιρό εμπιστευόμουν με έχει παρατήσει και αυτήν την στιγμή νιώθω φόβο και εννοώ πραγματικό φόβο!
"Μεισι ήρεμα." Ακούω τον Ντέιβ. Τότε η Νανσι εξαφανίζεται από το δωμάτιο, το ίδιο και η Σιριν. Νομίζω την ακολούθησε επίτηδες για να την ηρεμήσει. Εύχομαι.
"Θέλω να τα πω όλα!" Η Μεισι συνεχίζει να φωνάζει όμως όχι σε εμένα αυτήν την φορά, αλλά γενικά.
"Άκουσε με, ο πατέρας μου προστάτεψε την φιλη μου ένα μικρό αθώο κορίτσι που..." τραυλίζω.
"Ω ναι συγκινητικό, ο πατέρας σου καλή μου είτε το πιστέψεις είτε όχι, έχει ξανά σκοτώσει λύκο! Και δεν το έκανε για να προστατέψει κάποιον, απλώς για την πλάκα του! Έχεις ακούσει για την συμμορία των γουολτερς;;!" Πράγματι υπήρχε μια τέτοια συμμορία κατά των λύκων, όμως πολύ παλιά. Έχω δει αρκετά βίαια βιντεάκια εναντίον λύκων και η αλήθεια ειναι πως ήταν φριχτά , επίσης θυμάμαι την Μπεθ να κατηγορεί για ώρες την συμμορία αυτήν. Όμως έχει καιρό που διαλύθηκε.
"Ο μπαμπάς μου δεν ήταν μέλος σε αυτ..." το ειρωνικό γέλιο της Μεισι με διακόπτει.
"Ρώτησε τον τότε. " αποκρίνεται.
"Τζια ο πατέρας σου ήταν μέλος και μάλιστα κατείχε ισχυρή θέση, επίσης .. ο πατέρας σου γνωρίζει πολλές ιστορίες λυκανθρώπων, για αυτό δεν ήθελε να είσαι μαζί μου." Μιλάει επιτέλους ο Μπραιαν.
"Τι ήθελες από εμένα Μπραιαν;" τολμάω να ρωτήσω.
"Τζια εγώ .. εγώ σ αγάπησα μωρό μου και ακόμα σ αγαπαω δεν.."