Πίσω στο σκοτάδι

Chapter 21

Tζια'ς POV Ξυπνάω και αντικρίζω τα μάτια του να με κοιτούν , τα χείλια να μου χαμογελούν και τα δάχτυλα του ενός χεριού του να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά. «Ελπίζω να μην σε ξύπνησα ,αγάπη μου» μου λέει και η καρδιά μου φτερουγίζει όταν με αποκαλεί έτσι μετά από τα χθεσινοβραδινά. «Όχι δεν με ξύπνησες μωρό μου» του χαμογελώ κι εκείνος με αγκαλιάζει και μου δίνει ένα απαλό φιλί στο μέτωπο. «Αν μου πεις ότι το μετάνιωσες θα το καταλάβω!» μου ψιθυρίζει κι ακούω την ανησυχία στη φωνή του... «Χθες ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου μαζί με εκείνη τη μέρα που σε πρωτοείδα» του ψιθυρίζω και χαμογελώ ενάντια στο δέρμα του λαιμού του. «Κι εμένα καρδιά μου! Κι εμένα!» μου λέει και με μετακινεί έτσι ώστε να κοιταζόμαστε αγκαλιασμένοι

«Πάμε να φάμε. Νομίζω ο Τζακ μαγειρεύει με τη Νάνσυ και φοβάμαι για την κατάσταση της κουζίνας...» ανασηκώνεται και φοράει τα μποξερ του και μετά τη φόρμα του. Γυρνάει να μου χαμογελάσει και μου πετάει τα ρούχα μου από το πάτωμα στα μούτρα. «Ει!» του φωνάζω δήθεν θυμωμένη... «Αφού ντρέπεσαι τόσο πολύ θα γυρίσω από την άλλη καθώς ντύνεσαι!» μου γελάει και γυρνάει από την άλλη. Φοράω το εσώρουχό μου και το παντελόνι μου, μα αντί για την μπλούζα μου αρπάζω το αμάνικο μπλουζάκι του και το φοράω πάνω από το άσπρο σουτιέν μου. Σηκώνομαι και τον προσπερνώ σαν να είναι αόρατος. «Χαχα ωραία μπλούζα μικρή!» με πειράζει και μου τσιμπάει τον πισινό κάνοντάς με να γελάσω. «Σου είπα να βάλεις βούτυρο και όχι λάδι!» ακούω τη Νάνσυ να φωνάζει και κοιταζόμαστε με τον Μπραι καθώς γελάμε και μπαίνουμε στην κουζίνα. «Εντάξει ήθελα να το δοκιμάσω με λάδι σε μία! Θα την φάω εγώ αυτήν» Ο Τζακ κλοτσάει την Νανσυ στον πισινό και γελάνε μαζί. «Τι είναι αυτά?» ρωτάει ο Μπράι δείχνοντας στα γεμάτα πιάτα πάνω στο τραπέζι. «Πες μας Τζακ τι είναι αυτά!» λέει η Νάνσυ προσπαθώντας να κρατήσει το γέλιο της. «Είναι κάτι που έχει να κάνει με κροκ και είναι γαλλική μαλακία! Είναι γαμημένες γαλλικές αυγόφετες!» φωνάζει νευριασμένος ο Τζακ... «Κροκ Μεσιε! Όντως είναι οι γαλλικές αυγόφετες!» η Νάνσυ μας παρουσιάζει τι έφτιαξαν και μας κάνει νόημα να καθίσουμε στο τραπέζι. «Κάποιος βρήκε το δάσκαλό του...» μου ψιθυρίζει ο Μπραι ενώ καθόμαστε στο τραπέζι κι εγώ γελάω σιωπηλά ξέροντας ότι έχει δίκιο.

Νάνσυ'ς POV

Το ζευγάρι που φαίνεται να πέρασε καλά χθες αν κρίνω από τα χθεσινά βογκητά τους, καταβροχθίζει τις αυγόφετες που μετά από ώρα έπεισα τον Τζακ να κάνουμε. Τώρα πρέπει να βρω κάπου μόνη της την Τζία για να την ρωτήσω αν όντως έγινε χθες το βράδυ. Όταν ακούσαμε τα πρώτα βογκητά με τον Τζακ εγώ διάβαζα ένα μυθιστόρημα από το ράφι του κι εκείνος ξεφύλλιζε ένα περιοδικό ψυχολογίας. Όταν γύρισα να τον δω είχε ήδη ρίξει το κεφάλι του πίσω γελώντας. Έτρεξα προς το κρεβάτι και του έκλεισα το στόμα μα εκείνη τη στιγμή άρχισα να γελά κι εγώ κι εκείνος έκανε το ίδιο. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σηκώθηκε από το κρεβάτι... δεν ήξερα τι θα κάνει και θα με απογοήτευε πραγματικά αν έστηνε αυτί ή κάτι τέτοιο! Ευτυχώς άνοιξε το συρτάρι και έβγαλε δύο ζευγάρια ωτοασπίδες. 'Σε σπίτι με την Σιρίν και την Μέισι πρέπει να τα έχεις αυτά' μου ψιθυρίζει καθώς με παίρνει αγκαλιά. «Γαμώτο τα έχεις χάσει τελείως!» ακούω τον Τζακ να φωνάζει μέσα στο αυτί μου και πετάγομαι από τη θέση μου κατευθείαν . «Τι διάολο σκέφτεσαι και δεν απαντάς όταν σε ρωτάω?» με αγριοκοιτάζει κι εγώ θέλω να γελάσω με το κόκκινο χρώμα του προσώπου του μα δεν το κάνω ... «Σκεφτόμουν... το βράδυ!» λέω και με κοιτούν όλοι με γουρλωμένα τα μάτια.. τέλεια ηλίθια! Σώσ' το όσο προλαβαίνεις τώρα! «Διάβαζα ένα βιβλίο μυστηρίου και δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι ο δολοφόνος!» τους λέω και τους βλέπω να χαλαρώνουν όλοι ενώ ο Τζακ τρώει τη φέτα του για να μην γελάσει... «Εγώ θα πάω για τρέξιμο σήμερα!» ανακοινώνει ο Μπραιαν .