APP: Messenger
June 7, 20** |7:00 AM
Kio Finnegan:
G'morning baby! Stay hydrated and study well.Seen | 7:00 AM
Up until now hindi pa din ako sanay na may ganito ka-clingy na lalaking nanggugulo sa buhay ko. Dati ayaw na ayaw kong may napapadikit saking ibang tao maliban na lang sa sariling circle of friends ko. But now look, hinahayaan ko ang isang 'to na guluhin ako. Hindi naman siguro masamang makisakay ako sa trip niya di ba? By the way, alam ko naman hindi kami magkakasalubong sa daan kahit kailan eh.
Kio Finnegan:
Hey :(Seen | 7:04 AM
I don't know but I find it cute whenever he will send that sad emoji. Alam kong hindi na normal 'to para sakin pero kasi hindi naman ata bawal 'tong ginagawa ko as long as I know my limit.
Kio Finnegan:
D'you find it hard typing? I know I'll cross the boundary but can we do voice mail babe?Seen | 7:05 AM
The fudge! That's odd. I never imagined that a guy who's hiding with his anime profile will asked me to do voice call. The F! In RP world that move is illegal to do.
Seri Acker:
So the roleplaying game is over now?Kio Finnegan:
If only you want eh.Seri Acker:
No to VM.Kio Finnegan:
Okay then, no to VM. I'll take note of that baby.Seen | 7:10 AM
Kio Finnegan:
BTW, is there anything else you don't like besides that?Seri Acker:
Why d'you ask?Kio Finnegan:
Co'z I'll try to avoid it for you.Seri Acker:
Hmm, I can't think of anything right at the moment. Maybe I'll just ping you up if you've cross the line.Kio Finnegan:
Copy ma'am!Seen | 7:12 AM
Seri Acker:
Gotta go now co'z I need to go to our room. Bye.Kio Finnegan:
Take care and don't forget to rest baby :'>.Seen | 7:15 AM
The moment that I have read his reply a sudden smirk plastered on my face. I don't know how it is even possible that a guy like him can bring the clingy side of me. Nang makuntento nga sa kakatitig sa screen ng phone ay agad ko iyong ipinasok sa bag ko pero laking gulat ko ng isang pares ng mga mata ang nahagip ng paningin ko.
It was him again. That Cullen guy that's been messing with my life again. Nakatayo siya sa hallway sa may railings, sa tapat ng isang room. Hawak niya ang kaniyang phone at may pasak na earphones sa kaniyang parehong tenga. Hindi ko alam kung bakit pero ayun siya at nakatitig lang din sa gawi ko. Kaya agad kong inilihis ang paningin ko saka mabilis na sinarado ang bag ko. Tuloy tuloy naman akong naglakad palampas sa gawi niya dahil hindi ko na ata kakayanin pa kung may nakakahiyang mangyari na naman sakin sa mismong harap niya.
Ano kaya yun? Sa pagkakatanda ko wala namang dumi sa mukha ko pero bakit ganun na lang yung tingin niya sakin? Hindi na nga ata basta tingin yun dahil sa paraan na ginawa niya ay masasabing titig na yun. Yung titig na parang may kakaiba. Nangungusap ang mga mata niya kahit na hindi man siya nagsalita kanina. Hindi ko alam kung ako lang ba, pero there's something in him that makes me feel the chill every time that our eyes will meet.
BINABASA MO ANG
The Destiny's Game (Epistolary)
FanfictionWhat will you do if isang araw makita mo na lang ang sarili mo na nahuhulog na sa taong nakilala mo lang sa internet? Will you risk your heart in destiny's game? Or you'll leave and sacrifice your feelings para maging masaya ang iba? Will you let th...