My Possessive Mafia Boss ( Competed )

Chapter 18

CHAPTER 18

AUTHOR'S POV

" Ano??"  Napatingin Kay Freyah Ang mga sundalong Nasa kalapit nya dahil sa biglang pag lakas Ng boses niya, habang Nasa bulahan at nanunuod Ng TV habang inaayos Ang kanyang mga gamit.

( Ayon sa Pinagkakatiwalaan Ng hari na Isang Pinoy na si Edmund Santos, ay nandito sa pilipinas Ang nag iisang anak at tagapag mana Ang prinsesa Ng Roswell Si princess Sammer Zien Freyah Roswell, Makikita nyo Po sa screen Ang picture ni princess Sammer kaya kung Meron pong nakakita or naka Kilala sa kanya maaring ipag bigay alam Mismo Kay sir. Edmund Santos)

FREYAH POV

Natahimik na lamang Ako habang nakatingin at nakikinig sa tv sa report nito, at nagkataon Naman na biglang nag shutdown Ang electricity, Ng boung Lugar.

" Gawan nyo Ng paraan para mawala yun" utos ko sa kausap ko at agad na binaba Ang phone Ng Makita na parating na Si captain Kasama Ang iba pang mga officer.

Talagang ginagawa na nila lahat para mahanap Ako dahil alam na nilang nandito Ako sa bansang ito, sana lang Hindi yun mapanuod Ng mga boss. Dahil siguradong ipapatawag nila Ako, at magkakaroon Ng investigation at pwedi pang maalis Ako sa pagiging sundalo ko.

Isa akong prinsesa na tumakas sa malupit kung ama,  Ng mamatay Ang mama ko dahil subrang pagiging malupit ng ama ko, sa edad kung 15 years old, tumakas Ako sa bansang pinaghaharian Ng ama ko, sa tulong Ng mga tapat na naglilingkod sa Ina ko.

Hindi rin naging madali Ang pag tira ko Dito, Hanggang sa namatay narin Ang mga tumulong sakin at inampon Ako Ng Isang mayaman na matandang babae at Ng mamatay siya iniwan nya sakin Ang lahat Ng ari-arian niya.

Hindi ko na nanaisin bumalik kahit kilan sa ama ko, kaya kahit Si Kaishin Hindi nya pweding malaman na Ako Ang babaeng papakasalan niya dahil Hindi ko parin alam kung ano ba Ang rason Ng daddy ko kung bakit sa pamilya ni Kaishin Ang napili niya.

Biglang nag ring Ang phone ko at tumatawag Ang aming major General, maaring nalaman na nila Ang sikreto ko.

" Good morning sir "
" Magandang Umaga lieutenant, kaylangan mo sakin mag report, Ngayon din araw lieutenant"
" Yes sir"

" Ipapahatid naba kita sa labasan lieutenant?" Tanong sakin ni Captain
Nag nod na lang Ako at Hindi na nagsalita.

" Ako na Pala mag hahatid Sayo Meron din akong sasadyain sa bayan" Sabi pa niya kaya dinala ko na Ang mga gamit ko at nauna na Ako sa kanya, palabas Ng Headquarters.

" Kanina ko pa napansin na tahimik ka simula Nung umalis Tayo dun?" Tanong nya sakin habang naga drive sya.

Hindi na lang Ako sumagot at naka tingin lang Ako sa Daan

" May problema ba ?"
" Wala Naman, medyo masama parin Ang pakiramdam ko" sagot ko sa kanya

" Pwedi ka Naman Hindi umalis...sasabihin ko na lang..."
" Hindi ka kaya ko Naman pinag ri-report din Ako ni major general " sagot ko sa kanya

" Mag Iingat ka" bilin nya sakin at hinalikan Ako sa noo at bumalik na sya sa kotshi at umalis.
Ilang Segundo ay may bus narin na dumating na sasakyan ko.

F.O.R.W.A.R.D

FREYAH POV

lumipas na Ang halos Isang Oras na byahe, nag sisimula narin na bumuhos Ang malakas na ulan at nawalan narin Ng signal.

Biglang huminto Ang bus....
At mga armadong mga lalaki Ang pumasok, kaya nagka gulo Ang mga tao pero Ako ay nanatiling kalmado.

Mabuti na lang lahat Ng gamit ko civilian Ang masama lang Wala akong dalang laroan Dito.

" Lahat kayo bumaba sa bus Ng naka lagay sa likod Ng ulo Ang mga kamay sumunod kayo kung ayaw nyong mamatay kayong lahat Dito" sigaw Ng Isang lalaki.

Umiiyak na sa takot Ang mga bata, at takot na takot narin Ang mga sakay Ng bus.

Bigla Silang nagpa putok sa TaaS kaya nag sigawan na sa takot Ang lahat at pwersa na nilang tinutulak palabas Ng bus Ang bawat Isa.

Ng maka labas na lahat isa-isa na nilang tinalian Ang aming mga kamay kahit Ang mga bata ay napahiwalay na sa kanilang mga magulang.

Tumingin Ako sa paligid baka sakaling may magawa akong paraan subalit, Nasa Lugar kami na walang taong dumadaan, malayo sa mga kabahayan at Walang signal.

Pinagplanohan nilang lahat ito

" Umalis na Tayo" sigaw Nung Isa kaya hinila na nila kami, patungo sa gubat sa mataas na mga bundok habang subrang lakas Ng ulan.

Nilalamig at pagod na pagod na Ang mga civilian at Ang mga bata tinalian na nila Ang bibig upang Hindi marinig Ang ingay Ng mga ito. Inabot na kami Ng limang Oras na pag lalakad sa napaka sukal na bundok, dumadaan sa mga matataas na bangin, nagkakasugat na Ang mga balat dahil sa mga matatalas na mga damo.

Madami Ang mga armado napapaligiran nila kami at kahit malakas Ang ulan tila ba Hindi Sila napapagod, at alerto parin Sila.

May mga kasama Silang mga babae at mga batang armado, na tila ba sanay na sa kanilang maling ginagawa.

Subrang naawa Ako sa mga batang takot na takot at pagod na pagod narin at subrang nilalamig na sa napaka samang panahon.

Lumipas pa Ang ilang Oras at nakarating na kami sa kanilang kota, Makikita Ang mga kasamahan nilang naghihintay sa kanila. At mga maliit na tent na nag kalat sa bundok. Ang mga babaeng kasama sa kanilang kilosan na nagkaroon na Ng sariling pamilya sa loob Ng kabilang hukbo.

Pinag hiWalay nila Ang mga mga lalaki sa mga babae pinag sama nila sa Isang kulongan Ang babae at bata samantalang tinali nila sa mga puno Ang mga lalaki na hinahayaan nilang maulanan.

" Nanay gusto ko na Po umuwi, nagugutom na at nilalamig na Po Ako" iyak Ng Isang bata sa kanyang Ina na Wala na lang nagawa kundi yakapin Ang bata.

" May away Ang dyos anak Hindi niya Tayo pababayaan" sagot nito sa kanyang anak.
Umiiyak na Silang lahat at alam kung gutom at pagod na pagod narin Silang lahat.

Nadamay pa sa ganitong kasamang aktibidad Ang mga civilian na walang kaalam alam at nanahimik sa kanilang simpleng buhay.

" Ate... Tulongan nyo Po Ang inay ko...."
Umiiyak na makaawa sakin Ng isang batang babae at Nakita ko Ang Ina nyang naka handusay at subrang nilalamig.

•••A/N vote and comment
And pakibasa narin Po Nung Isa ko pang story ( The Lord of the GANGSTER is my Admirer)