Bölüm parçası : Waylon - Love Drunk
NERISSA COURTNEY
Zayn Malik beni bir hafta boyunca aramadı.
Dördüncü günün sonunda pes edip onu ben aramıştım fakat telefonunun kapalı olduğunu belirten hat uyarısıyla karşı kaşıya kalmıştım.
Sonraki üç gün boyunca onu defalarca aramam işe yaramadı ve bende ona bir çok küfür barındıran tek paragraflık bir mesaj attım.
Telefonunu yeniden açtığında, öylece ortadan yok olma lüksünü ona yedirtecektim.
Sekizinci günün sonunda koltukta dehşet verici bir zavallılıkla uyandığımda mutlu hissetmiyordum. Sikik bir ödev yüzünden günlerce uyuyamamıştım ve Zayn Malik'in ardında bıraktığı hisler beni yormuştu. Toparlanmak için acele etmedim.
Mideme giren tek şey bir hafta önce sipariş ettiğim üç orta boy pizza ve biraz suydu.
Ve Zayn siktiğim Malik'i bana cevap yazma zahmetinde bulunmamıştı.
Onu anlayamıyordum. Her şeyin öylece güzel gideceğini iddia ettikten sonra ne haltıma ortadan yok olmuştu ki? O güveni hak etmeyecek kadar aptaldı.
Uzun bir duş aldım ve evimi toparladım. Evin ısıtma sisteminde sorun vardı çünkü iliklerime kadar donuyordum. Bu iyi değildi. Halletmem gerekiyordu.
Fakat tüm bunlardan önce iki gündür kapımı yumruklamaktan vaz geçmeyen eski erkek arkadaşım Jason ile uğraşmalıydım. Bu yüzden günlerdir beni sarmalayan battaniyemi katlamayı bıraktım ve yumruklanan kapımı açmak için üşengeç adımlar attım.
İlişkiler için gerektiğinden fazla yorgundum.
Kapıyı açmadan önce iç geçirdim ve kilidi açtım. Karşımda öylece dikilirken umursamaz görüntüsünü üzerine giydi ve beni kenara iterek içeri girdi. Salonumu alayla süzdükten sonra bana döndü.
"Depresyonunu mu böldüm?"
Omuzlarımı dikleştirip kapıyı kapattım ve ayaklarımı sürterek içeriye adımladım. Bunları yaparken kalın hırkama biraz daha sarınmıştım.
Sanki ip yumağı bana ihtiyacım olanı verecekti.
"Ne var?"
Diye sorabildim. Yorgundum ve dairemden çıkmasını istiyordum.
"Sen benim kız arkadaşımsın. Ne olduğunu biliyorsun. Beni aptal gibi ortada bırakamazsın."
"Jason, seninle uğraşmak istemiyorum, yüzünü görmek istemiyorum, seni evimde istemiyorum. Yeterli mi? Artık defolup gider misin? Çünkü gerçekten polisi arayacağım."
Ondan uzak durarak kanepeme geçtim. Biraz daha burada durursa onları aramaktan çekinmeyecektim.
"Aramızdaki sorunu halletmek için ayağına kadar geliyorum fakat sen burnu havada bir sürtük gibi davranmaya devam ediyorsun."
Kanepede yanıma oturduğunda hareket etmedim. Elini tek bacağımın üzerine koyduğunda geri çekildim.
"Seni seviyorum Nerissa. Öylece kenara atamazsın."
Hayır o sadece terk edilmeyi hazmedemiyordu. En azından buna inanmalıydım.
"Biz sadece takılıyorduk Jason ve bitti. Konuşmak istemiyorum."
Kanepeden hızla kalktı ve ellerini saçlarından geçirerek ileri geri yürümeye başladı. Sinirliydi, ama umurumda değildi.
Erkekler, duygu yoksunu vahşi yaratıklardı. Ne hissettikleri umurumda değildi.
