စာရေးသူရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတစ်ခုသာ ဖြစ်ကြောင်း ။ ။
Inspired by Ammonite.
_________________________________________
၁၉၄၃ ခုနှစ် ၊ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်
အင်္ဂလန် ၊ အနောက် ဒေါဇက် ၊ လိုင်းမ် ရီဂျစ်ရွာ
ပင်လယ်ကမ်းခြေနှင့် နီးသော ရွာကလေးဖြစ်သည် ။ လေထုအခြေအနေဟာ အမြဲ အုံ့မှိုင်းနေလျက် ရှိပြီး အနက်ရောင် တစ်ထပ်အိမ်ကလေးများမှာ နေရာချထားသလို ငြိမ်သက်စွာပင် တည်ရှိနေတတ်သည် ။
"ရိုဆန်"
"ဟုတ်ကဲ့ တီယာ"
"ပြောစရာ ရှိလို့ ဒီကို လာပါဦး"
အပြင်ထွက်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ ရိုဆန်ဟာ လက်ထဲက လွယ်အိတ်ကို ပြန်ချ ၊ အာလူးကို အခွံနွာလျက် ရှိသည့် တီယာ့ဘေး သွားထိုင်သည် ။
"ပြောပါ တီယာ"
"ငါ အလုပ်တစ်ခု လက်ခံထားတယ်"
ထိုစကားကြောင့် ရိုဆန် မျက်မှောင်များ ကြုတ်လိုက်မိတာ အမှန်ပင် ။ WLA မှာ အလုပ်လုပ်နေတာ လစာမရတာ သိသော်လည်း အစားအသောက်အတွက်က စိတ်ပူစရာ မလိုဘဲ မဟုတ်လား ။ သူတို့ တူဝကြီးနှစ်ယောက် စားလို့လောက်တဲ့ ရိက္ခာကို WLAက ရနေသားပဲ ။
"ဘာအလုပ်လဲ တီယာ"
"အသိအရာရှိတစ်ယောက်ဆီကပါ"
"အင်း"
တီယာ့စကားကို ထောက်ပေးလိုက်သည် ။ တီယာက အာလူးအခွံခွာပြီးသား ငါးလုံးကို ခြင်းသေးသေးလေးထဲ ပြောင်းထည့်နေသည် ။
"သူ့မှာ မိန်းမရှိတယ် ၊ သူ့မိန်းမက နေမကောင်းဖြစ်ထားတာ မကြာသေးတာကြောင့် လတ်ဆတ်တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နေဖို့လိုတယ်လို့ ဆရာဝန်က ပြောတယ် ၊ သူကလည်း နောက်နှစ်လနေရင် ပစိဖိတ်စစ်မျက်နှာမှာ တာဝန်ယူရတော့မယ်ဆိုတော့ ဒီကြားထဲ သူ့မိန်းမ နေပြန်ကောင်းအောင် ငါတို့ဆီ ခဏ ပို့ထားချင်တယ်တဲ့ ၊ လခပေးမယ် ပြောတယ်"
"တီယာနဲ့ ဘယ်လို သိတာလဲ ၊ အဲဒီ စစ်ဗိုလ်က"
"ဒီအတိုင်းပါပဲ"
"နှစ်လတည်းနဲ့ ငွေက ဘယ်လောက်ရမှာ မလို့လဲ တီယာရယ် ၊ ငွေက လိုသေးလို့လား"
