ÖLÜM KOKAN BEDENLER

15-İLK KIVILCIMLAR

"Aşk, güvenin olduğu yerde yeşerir ve büyür." 
                                       -Joyce Brothers
     
                               **********
Yürüyordum. Adımlarım karanlıkta yol izlerken nereye gittiğimi bile bilmiyordum. Bu evi bir yerlerde hatırlıyor gibiydim ama bir türlü çıkaramıyordum.
Buraya nasıl geldiğimi çözemezken koridoru döndüm koridoru dönmem ile önüme çıkan merdiven basamaklarına bakarken, yolumu aydınlatan koridorun sonundaki camdan yansıyan ay ışığıy'dı. Ayaklarım sanki benim kontrolüm de değilmiş gibi benden izinsiz merdiven basamaklarına giderken sanki bu anı daha önce yaşıyormuşum gibiydi herşey.  Aşağıya indikçe her basamakta ay ışığı kaybolurken etrafın tamamen kararması ile elim merdiven korkuluklarını bulmuştu.

İçimde büyük bir sıkıntı varken neden burada olduğumu bir türlü çözemiyordum. Adım atığım son basamak ile ayaklarımın kaygan bir şeye basması ile düşmem bir oldu. Ağzımdan çıkan çığlık boş duvarda yankı yaparken korku ile gözlerim kapanmıştı. Ama bir sorun vardı. Düştüğüm yerdeki ıslaklık tüm bedenimi ıslatmıştı. Ne olduğunu anlamak için gözlerimi açtığımda ise şaşkınlık bedenimi ele geçirdi. Çünkü az önce karanlık olan yer şimdi aydınlıktı.
Bakışlarım tavandaki avizeden yayılan ışıktayken bakışlarımı çekip kalkmak için yere doğru çevirdiğimde gördüklerim ile çığlığı basıp geriye doğru kaçtım. İçine düştüğüm kan gölüne dehşet ile bakarken hızla ayağa kalktım. Geriye doğru adımlar atarken çarptığım şey ile korkuyla ardıma  dönerken boğazımdan yeni bir çığlık firar etti. Karşımda yüzü kan içinde olan Metin Gürbüz dururken korkmamak elde bile değildi. Gözleri açık bir şekilde bana bakıyordu. Ayaktaydı ama göğsü kan içindeydi. Dehşet ile ona bakarken bomboş bakan ölü gözleri benim üstümdeydi. Şok ve hayret ile sesim titreyerek bir yandanda geriye doğru adımlar atarak

"Ama sen ölmüştün"

Bana cevap vermesini beklemeyerek sorduğum soru ile

"Evet öldüm ve beni sen öldürdün"

"Ne!"

Sesim şaşkınlığımmı ele verirken karşımda konuşan ölmüş bedeni ile söylediklerinden sonra hızla üzerime doğru gelip boğazımı tutarak bağırmaya başladı. Korku ile çığlık atarken ellerinden kurtulamıyordum. O kadar güçlüydü ki gücüm ona yetmiyordu.

"Beni sen öldürdün! Beni sen öldürdün!"

"Ben yapmadım! seni ben öldürmedim! Bırak!"

"Sen öldürdün! Sen öldürdün!"

Boğazımı sert bir hamle ile bırakması ile geriye doğru düşmüştüm. Düştüğüm yerden kalkarken ortam bir anda değişti. Artık o evde değildim ve o adam yoktu. Tir tir titreyerek korkuyla Olduğum yere bakarken bir ormanın içindeydim. Ama etrafta kimse yoktu.

"Ne oluyor! Burası neresi ?"

Korku içinde etrafımda dönerken uçsuz bucaksız bir ormanın içindeydim bedenim tir tir titrerken aniden omzuma dokunan el ile geriye doğru kaçtım hemen arkamda duran Ayşe teyzeye bakarken bana gülümsüyordu

"Ayşe teyze sen sen" sesim fısıltılı sayıklar bir halde konuşuyordum.

"Derin kızım sen mi geldin?"