Tokyo revengers ile hayal et

11.bölüm

Hıçkırarak ağlamaya devam ettiğim sırada Izana ne yapması gerektiğini düşünüyordu.

Gözlerimin karardığını hissettiğimde kendimi boşluğa bırakmıştım....

--------------------------------------------------------

Şiddetli bir baş ağrısı ile gözlerimi açtığımda nerede olduğuma bakmıştım. Siyah ve beyaz mobilyaların olduğu bir odaydı.

Nerede olduğumu bilmediğim için biraz endişeliydim.

Hızla ayağa kalkarak kapıya yöneldiğimde bir ses duydum...

"Derin?"

Hızla sesin geldiği yöne doğru kafamı çevirdiğimde bana seslenen kişinin Izana olduğunu görmüştüm.

'ne oluyor lan' bakışı atarak Izana'ya bakmaya devam ettiğim sırada söze girdi...

"İyi misin?"

Gülümseyerek "iyiyim, teşekkürler." Dedim.

"Acaba neredeyiz?"

Izana sorduğum soruya cevap olarak "benim evimde." Dediğinde şaşırdım.

Lan ben Izana'nın evinde ne arıyordum!

O anda sabah yaşadıklarım aklıma geldi. Boğazım düğümlenmişti. Nefes almakta zorlandığım sırada gözlerimden yaşlar dökülmüştü.

Hızla yere çöktüğümde Izana yanıma koştu.

"Derin! İyi misin? Kalk ayağa!"

Hıçkırarak "b-bana dokundu...!" Diyebilmiştim.

Izana'nın öfkeyle ellerini yumruk yaptığını gördüğümde umursamadım.

Ağlamaya devam ederken hızla ayağa kalkmıştım.

"Böyle bir olay yaşanmadı. Unut lütfen." Diyerek yaşadığım olayı kapatmaya çalıştım.

Kapıya doğru yöneldiğimde sırada Izana beni tutmadı.

Hızla evden çıkarak kendimi dışarıya attığımda gözlerime inanamamıştım.

Burası ev değildi....SARAYDI!

Çok büyük bir bahçesi vardı. Ev desem mükemmeldi.

'Keşke bende böyle bir yerde yaşayabilseydim' diyerek düşündüğümde fazla oyalandığımı fark etmiştim.

Kendimi yola attığımda nerede olduğumu bilmiyordum.

Hızla düz yolda boş boş ilerlediğim sırada cebimdeki telefonum titremişti.

Esma: "derin ben senin beynini sikim! Kızım seni 30 defa aradım niye hâlâ açmıyorsun!"

Esma'nın bana öfkeyle yazdığı mesaj yüzünden gerilmiştim.

Hızla saate baktım sırada 17:04 olduğunu görmüştüm.

HASSİKTİR!

saatlerdir baygındım ve bana ulaşamıyorlardı!

Hızla Esma'yı aradığımda öfkeyle telefonu açtı.

"Esma, lütfen sinirlenme ve beni dinle. Her şeyi anlatacağım. Şimdi eve geliyorum. Neler oldu neler...."

Esma ile yaklaşık 30 dakika boyunca konuşmuştum. Ona yaşadığım bütün kötü şeyleri anlattığımda 'oha' diyerek tepki vermişti.

Ben Esma'ya olayları anlatırken tesadüfen evimin olduğu sokağı bulmuş ve eve doğru varmıştım.

Hızla anahtarımı çıkararak kapıyı açtığımda içeriye girmiştim.

Fatma teyze salondan "derin, senmi geldin?" Diyerek bana seslendiği sırada "Evet." Diye bağırmıştım.