Tokyo revengers ile hayal et

17.bölüm

Öfkeyle esma'ya bakarken hızla ayağa kalktım.

"İyi bok yedin gerizekalı! Elin adamına niye sövüyorsun! Salak mısın sen?!"

Ben esma'ya kızmaya devam ederken esma ağlayacak gibiydi.

"Derin, bak bu adam bizim adresimizi nasıl bildi amına koyayım?! Seri katile bulaştık kesin!"

Hızla söze girdiğimde salona doğru ilerlemiştim.

"Hayatımda senin kadar salak bir insan ne gördüm! Ne duydum! Sen nasıl bir aptalsın? Sayende götümüz boktan çıkmıyor!"

Esma arkamdan salona doğru gelirken ona kurduğum cümlelere karşı sessiz kalmıştı.

Haklıydım çünkü!

Hızla salondaki koltuğa oturduğumda esma'ya "Telefonunu ver!" Demiştim.

Esma lafımı ikiletmeden telefonunu verdiğinde aramalar kısmına girmiştim.

O göt veren piçi aradığımda telefona hemen cevap vermişti.

"Ne oldu kaşar? Özür dilemek için mi aradın?"

Karşıdaki kişinin esma'ya kaşar demesini umursamayarak söze girdim.

"Merhaba! Derin ben."

Sesimin kibar çıkmasına özen göstererek selam vermiştim.

"Selam karıcım! Naber?"

'karın siksin seni' diye düşündüğümde "iyiyim teşekkürler siz nasılsınız!" Demiştim.

"Bende iyiyim aşkım. Bu arada ne bu resmiyet? Benimle samimi konuş lütfen."

Esma'ya 'bak elin adamı ile beni nasıl boklara sürükledin' bakışı atarken söze girdim.

"Tabiki! Bu arada esma'nın kusuruna bakma. İyi kızdır aslında. Sadece beni paylaşamıyor."

Şu durumda en iyi yapılacak şey adamın huyuna gitmekti.

"Ne kusuru canım. Olabilir böyle şeyler. Sorun yok benim için ama bir daha tekrarlanmasın."

Gülümsediğimde hızla söze girdim.

"Elbette! Asla tekrarlanmayacak. Kendine çok iyi bak. Tanıştığımıza çok memnun oldum. Hoşçakal!"

Adamın tam suratına kapatacağım vakit hızla söze girdi.

"Hey! Nereye kapatıyorsun!? Biricik kocan burada seninle konuşmak istiyor."

Vücudum gerildiğinde acı gerçeği anlamıştım.

2 olasılık vardı.

1. Adam benimle konuşmayacak fakat esma'ya bulaşacaktı.

2. Adam benimle konuşup samimi olacaktı karşılık olarakta esma'yı rahatsız etmeyecekti.

Sinirle ofladığımda esma'ya baktım. O anda gözlerindeki korkuyu görmüştüm.

Esma gerçekten korkmuştu.

Bakışlarımı esma'dan çekerek hızla söze girdim.

"Biricik kocacım benimle konuşmak mı istiyor? Tabiki! Ben senin için hep burada kalırım."

Kurduğum cümlelere karşı kendim bile iğrenirken esma şok içerisinde bana bakıyordu.

Karşıdan kıkırdama sesleri gelirken gerilmiştim.

"Yerim seni ya! Bu arada iyice tanışalım artık. Benim ismimi bile bilmiyorsun."

Karşıdaki adamın kurduğu cümle mantıklı geldiğinde onaylayan mırıltılar çıkarmıştım.