Tokyo revengers ile hayal et

8.bölüm

Sabah lanet alarmın sesine uyandığımda başıma keskin bir ağrı girmişti.

Ayakta durmakta zorlandığım da Esma endişeyle bana bakarak "iyi misin kanka?" Dedi.

"Hayır."

Ellerimi başıma koyduğumda ateşim olduğunu fark etmiştim.

Esma hızla ayağı kalarak babama seslenmişti.

Babam hızla odaya geldiğinde elini başıma koydu.

"Yanıyorsun!"

Babam hızla beni ayağı kaldırdığında "üstünü giyin." Dedi.

Elime mavi bir t-shirt ve siyah bir kot alarak banyoya ilerledim. Kapıyı kilitleyerek kıyafetleri hızla üzerime geçirdim.

Banyonun kilitini açarak dışarıya adım attığım da başımın ağrısı gözlerimi karartmıştı.

Hızla duvara tutunduğum da babam kolumun altına girerek beni yürüttü.

Esma arkadan "Bende geleceğim." Diye bağırıyordu fakat Fatma teyze
"Okula gideceksin." Diyerek esma'ya kızıyordu.

Babam beni arabanın arka koltuğuna oturttu. Kendisi ise şoför koltuğuna oturarak arabayı çalıştırdı.

Gözlerimi kapatarak kafamı cama yasladım ve kendimi uykuya bıraktım...

--------------------------------------------------

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum fakat uyandığımda etrafımda babam ve yanında üç tane doktor görmeyi beklemiyordum.

Ne olduğunu anlamaya çalışırken bakışlarımı babama çevirdim.

Babam yere bakıyordu.

Bakışlarımı bana üzüntüyle bakan kadın doktora çevirdiğimde "Neler oluyor?" Diyerek sordum.

Kadın doktor derin bir nefes alarak söze girdi.

"Öncelikle merhaba derin hanım. Benim adım Kaji. Buraya yüksek ateş ve baş ağrısı sebebiyle gelmişsin. Biz senin  değerlerine baktığımızda herşeyin normal olduğunu gördük. Az önce değerlerini yeniden ölçtük ve 3 gündür baygın birine göre hâlâ ateşinin olması çok garip." Diye saçma salak şeyler söyledi.

Kadına 'ne diyon lan' bakışı atarken takıldığım tek şey 3 GÜNDÜR UYUYOR OLMAM!

"3 gündür uyuyormuyum?" Dediğimde kadın kafasını salladı.

"Vay anasını." Diyerek mırıldandım.

Kadın doktor bana bakarak "şu anda eve gidebilirsin ama en ufak rahatsızlıkta hastaneye gelin lütfen. Furkan bey sizinle özel konuşabilir miyiz?" Dedi.

Babam kadını onayladığında odadan çıktılar. Diğer iki doktor benim ayağı kalkmama yardımcı oldular.

Eşyalarımı aldığımda hızla lavaboya ilerledim.

Kapıyı kilitleyerek derin bir nefes alarak üstümü değiştirdim. Aynaya bakarak kendime öpücük attığımda "kimmiş bu güzellik ayhh benmişim." Demiştim.

Banyoda fazla oyalanmayarak dışarı çıktığımda babamın kapının önünde beni beklediğini gördüm.

Babamın yanına ilerleyerek koluna girdiğimde "eve gidelim baba." Demiştim.

Babam kafasını salladığında yürümeye başladık.

Hastaneden çıktığımızda arabaya doğru ilerlemiştik.

Babam beni arka koltuğa oturmuştu.

"Baba ben engelli değilim kendim oturabilirim." Dediğimde babam güldü.