Μέρος 2
Ο Λόρδος των Θολωτών Τάφων
Οι τρεις σύντροφοι εισήλθαν στον επόμενο Θολωτό Τάφο, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος απ΄ τον προηγούμενο. Τα μαλλιά και τα ρούχα τους κολλούσαν πάνω τους απ' τη βροχή που έπεφτε έξω, και ο Φάριν έπιασε τη γενειάδα του και την έστυψε, ρίχνοντας πολλά σταγόνες νερό στο πέτρινο δάπεδο. Επικρατούσε μια αφύσικη υσηχία σε αυτόν τον τάφο, παρόλη την ομίχλη και τις νεκροφαλές στους τοίχους. Και αυτό δεν τους άρεσε καθόλου. Προχώρησαν και αφού πέρασαν ένα στενό διάδρομο, βρέθηκαν σε μια μεγάλη αίθουσα. Στο βάθος διέκριναν ένα πεσμένο σώμα που δεν φαινόταν αν ήταν ζωντανός ή νεκρός. Ο Έρανταν έτρεξε αμέσως και οι άλλοι δυο ακολούθησαν.
«Λούιν! Ζει! Μπορείς να με ακούσεις, Λούιν; Ξύπνα!» αναφώνησε ο Έρανταν γονατίζοντας από πάνω του. Ο Λούιν έμοιαζε αναίσθητος, όμως τελικά με τη φωνή του Έρανταν άνοιξε τα μάτια του αδύναμα.
«Καμία δύναμη δεν μπορεί να εναντιωθεί σε αυτή την αρρώστια... τι καλό έχουν τα σπαθιά μπροστά σε αυτή την πανούκλα... Τι; Τι στ όνομα του... Έρανταν;» είπε αρχίζοντας να συνέρχεται.
«Ναι, εγώ είμαι, φίλε μου.» του είπε καθώς τον βοηθούσε να σηκωθεί.
«Εγώ... ονειρευόμουν...»
«Καθώς ξυπνούσες είπες κάτι για μια πανούκλα. Τι εννοούσες;»
«Δεν... ξέρω... ήταν λες και ήταν κάποιος άλλος. Θυμάμαι μια σκοτεινιά... και απόγνωση...»
«Η Μεγάλη Πανούκλα. Περίπου τριακόσια χρόνια πριν κατέλαβε τους Ντουνεντάιν αυτής της περιοχής. Μοιραζόσουν τα όνειρα εκείνων για τους οποίους χτίστηκε αυτός ο τάφος.» είπε η Άντριελ.
«Λοιπόν αφήστε εκείνα τα όνειρα να παραμείνουν με τους νεκρούς. Εγώ δεν θέλω άλλα από αυτά!»
«Πώς κατέληξες σε αυτόν τον τάφο;» τον ρώτησε ο Έρανταν.
«Ανακαλώ ότι βαδίζαμε γρήγορα κατά μήκος των τάφων, ανυπόμονοι να επιστρέψουμε στους φίλους μας, όμως μια ομίχλη ξεκίνησε να υψώνεται και έγινε δύσκολο να βρούμε το δρόμο μας. Αρχίσαμε να ακούμε φωνές να μας καλούν. Σαν από πολύ μακριά... ή αλλιώς κάτω απτή γη. Και τότε... οι νεκροί ήταν παντού τριγύρω μας! Τους πολεμήσαμε, μα τότε ένιωσα την παρουσία κάτι άλλου... κάτι δυνατότερου... πιο σατανικού. Είδα μια σκιώδη φιγούρα να σηκώνει τον Κιλάραν και τότε έπεσε αναίσθητος Τότε εκείνο ήρθε για μένα... αυτά είναι όλα όσα θυμάμαι. Όμως αν εγώ μεταφέρθηκα ζωντανός μέσα σε αυτόν τον τάφο, τότε το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τον Κιλάραν. Πρέπει να τον βρούμε!»
YOU ARE READING
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Ο Πόλεμος στον Βορρά #SCBC2024
FanfictionΓια το μεγάλο πόλεμο του Δαχτυλιδιού πολλά τραγούδια έχουν τραγουδηθεί και πολλες ιστορίες ειπώθηκαν. Τα ονόματα των ηρώων όπως ο Γκάνταλφ ο Γκρίζος, ο Άραγκορν ο Βασιλιας, και ο Φρόντο ο Δαχτυλιδοκουβαλητής είναι πολύ ιερά. Και πολλών ακόμη... Τότε...
