Κεφάλαιο 10- Έτενμουρς - Μέρος 1

23 2 2
                                    

Παρόλο που η συντροφιά των τριών επέμεναν να αναχωρήσουν άμεσα, ο Έλροντ κατάφερε να τους πείσει να περάσουν τη νύχτα στο Σκιστό Λαγκάδι και να παρευρεθούν στο δείπνο που είχε οργανώσει καθώς ο ήλιος είχε πλέον δύσει.

Το δείπνο στην αίθουσα φαγητού ήταν θορυβώδες με τις ομιλίες ανθρώπων, ξωτικών, και νάνων.

Η ομάδα παρατήρησε πολλά γνώριμα πρόσωπα ανάμεσα στο πλήθος με κάποιους απ τους οποίους ήδη είχαν συζητήσει. Ο Άραγκορν τους πλησίασε.

«Χαίρομαι που μείνατε τελικά για το δείπνο,» τους είπε. «Τώρα ας καθίσουμε και ας απολαύσουμε λίγο φαγητό, αφήνοντας πίσω μας το σκοτάδι το οποίο έχουμε να αντιμετωπίσουμε.»

«Πού είναι ο Φάριν;» ρώτησε ο Έρανταν καθώς κάθισαν κάτω. Με το που ρώτησε, άκουσε νάνους να φωνάζουν πίσω τους οι οποίοι ήταν απασχολημένοι πίνοντας και γελώντας. Και ο Φάριν ήταν ένας από αυτούς.

Όλοι γέλασαν καθώς προσπάθησε να κερδίσει στο ποτό τον Γκίμλι, όμως κατέληξε να πνίγεται στην πρώτη γουλιά κρασιού.

«Δεν ήμουν έτοιμος!» δικαιολογήθηκε ο Φάριν δυνατά κάνοντας κάποια ξωτικά να χαμογελάσουν. «Δεν περίμενα τόσο δυνατό κρασί!»

...

Μερικά λεπτά αργότερα το γεύμα σερβιρίστηκε με πιατέλες που αντανακλούσαν το φως των πολυάριθμων κεριών σε όλο το δωμάτιο. Κάποια από τα φαγητά είχαν ατμό να βγαίνει σκορπίζοντας τη μυρωδιά τους ενώ άλλα φαγητά ήταν κρύα και τραγανά με σταγονίδια νερού από το πλύσιμο τους. Ασημένια κύπελλα περίμεναν ανυπόμονα να γεμιστούν με ό,τι υγρό ζητούσε ο καθένας. Εν τω μεταξύ, ο Έρανταν και η Άντριελ ήταν έξω νιώθοντας το φθινοπωρινό απαλό αεράκι.

Εκείνος αναστέναξε καθώς έγερνε στην κουπαστή κοιτάζοντας το χλωμό φεγγάρι καθώς η Άντριελ στάθηκε κοντά κάνοντας το ίδιο.

«Έχουμε ένα μακρύ ταξίδι μπροστά μας,» είπε ο Έρανταν ξεκινώντας μια συζήτηση.

«Τίποτα διαφορετικό από όσα έχουμε κάνει πριν,» είπε εκείνη χαμένη τώρα στις σκέψεις της. «Πιστεύεις πως θα επιβιώσουμε;»

Το κεφάλι του στράφηκε σε εκείνη, μόλις και μετά βίας πίστευε τι είχε μόλις ρωτήσει, «Φυσικά και θα επιβιώσουμε. Υπάρχει ένας λόγος που έχουμε ζήσει μετά από εκείνες τις άλλες επικίνδυνες αποστολές. Και όταν αυτή η αποστολή τελειώσει θα συνεχίσουμε να ζούμε.» Η Άντριελ χαμογέλασε στον φίλο της ο οποίος της χαμογέλασε πίσω.

Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Ο Πόλεμος στον Βορρά #SCBC2024Donde viven las historias. Descúbrelo ahora