Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Ο Πόλεμος στον Βορρά #SCBC2024

Κεφάλαιο 17- Δάσος της Σκοτεινιάς- Μέρος 2ο

Κεφάλαιο 17- Μέρος 2ο: Ράνταγκαστ

Κατά κάποιον περίεργο τρόπο, η βασίλισσα από ότι φαινόταν τον αραχνών είτε πολύ πιο εύκολη από ότι την περίμεναν. Όσο τουλάχιστον χτυπούσαν και έφευγαν, η δύναμη της βασιζόταν στην ταχύτητα. Πηδούσε στιγμιαία από τη μια άκρη της σπηλιάς στην άλλη, και μόλις και μετά βίας κατάφερναν οι τρεις φίλοι να αποφεύγουν τα χτυπήματα της, όμως βρήκαν σύντομα τη λύση.

Προσπαθούσαν να μην την αφήνουν να τους πλησιάσει. Πειθόταν μόνο στην ευθεία, έτσι κάθε φορά που κοιτούσε κάποιον, εκείνος αμέσως ρόλαρε δεξιά ή αριστερά, και συνέχιζαν να Ρολ άρουν όσο οι άλλοι δύο της αποσπούσαν την προσοχή, ώσπου να επιτεθεί στον επόμενο. Την ίδια στιγμή, όσο έκανε επίθεση σε ένα μέλος, τα άλλα δύο μέλη της συντροφιάς της έριχναν από μακριά με ότι είχαν.

Κάποια στιγμή φάνηκε να αποδυναμώθηκε, και κάλεσε τις μικρότερες αράχνες ως ενισχύσεις. Όμως, δεν άλλαξε τακτικές καθόλου. Και όσο συνέχιζαν οι τρεις πολεμιστές να κινούνται και να τη χτυπούν, δεν χρειαζόταν να ανησυχούν και για τις μικρές μαύρες αράχνες. Φρόντιζαν να κρατούν και μια απόσταση μεταξύ τους, και όχι να την πολεμάνε παραπάνω από ένα άτομο τη φορά, γιατί αλλιώς θα έκανε επίθεση σε δύο ή και στους τρεις συγχρόνως.

Ο Έρανταν και η Άντριελ είχαν μείνει μακριά της και τη χτυπούσαν από δύο άκρες, ενώ ο Φάριν τη χτυπούσε τώρα από κοντά. Εκείνη στράφηκε βάζοντας στόχο τον Έρανταν αυτή τη φορά, πέταξε τον ιστό της και τον τράβηξε από κάτω της.

Ο περιφερόμενος Φύλακας πάλευε με όσες δυνάμεις είχε προσπαθώντας να αποφύγει το κεντρί της, έπρεπε να γυρνάει το σώμα του συνέχεια ώστε να μην τον τρυπήσει. Ο Φάριν δεν έχασε καιρό και της επιτέθηκε σφοδρά από την άλλη μεριά χτυπώντας την με το τσεκούρι του. Έτσι άφησε τον Έρανταν και στράφηκε σ' αυτόν. Τότε ο Νάνος απομακρύνθηκε και αυτός ρολάροντας και βγάζοντας τη βαλλίστρα του άρχισε να της ρίχνει από μακριά.

Συνέχισαν όλοι να κινούνται συνεχώς και να τη χτυπούν, πότε από κοντά και πότε από μακριά. Παλεύοντας συγχρόνως και με τις μικρές αράχνες οι οποίες σκοτώνονταν με ένα απλό χτύπημα. Όταν φάνηκε αν αποδυναμώθηκε κι άλλο , ο Φάριν με την Άντριελ της όρμησαν και πάλευαν με όλες τις δυνάμεις που τους είχαν απομείνει ενώ τα βέλη του Έρανταν από μακριά έπεφταν σαν βροχή πάνω της, όσο πιο γρήγορα μπορούσε έβαζε το ένα μετά το άλλοι στη χορδή και τα πετούσε.