I'm Always With You

1

4 Temmuz 2016

Arkadaşlarımla geçirdiğim vaktin mutluluğu ile tekrar eve dönüyordum. Ben pek arkadaşlarımla dışarıda vakit geçiremem. Babam izin vermez buna. Katı bir babaya sahibim.. En son 4 yıl önce yani 12 yaşında iken arkadaşımın ailesinin rızası ile çıkmıştım. Beraber lunaparka gitmiştik.. Güzel bir gündü ama sonu hiç de öyle olmamıştı.. Neyse! Şuan o günü hatırlayıp günümü mahvedemem..

Cebimdeki anahtarı bahçeye girince çıkarmıştım. Anahtarlığıma bakıp kıkırdadım. Annem bana civcivli bir anahtarlık almıştı dün. Her şeyde araya bir civciv kaynatırdı. Benim civcive benzediğimi söylerdi..

Kapıyı açmam ile evdeki sesleri duydum. Yine kavga ediyorlardı. Seslerle mutfağa girdiğim anda silah sesi ile annemin kucağıma düşmelisi bir olmuştu. Elinde silah olan babama baktım. Donmuş kalmıştım. Kendime geldiğimde hıçkırıklarımı tutamadım. Annemi dizlerimin üstüne yatırdım. Yüzünü okşadım. "A-anne" sarstım onu. "kalk hadi. Uyan lütfen"

Babam yakamdan tutup beni yerden kaldırdı. Ona öyle nefret dolu bakıyordum ki. Sertçe duvara itti beni. "Bana bak velet eğer burda olanları birine anlatırsan seni öyle bir hale getiririm ki ölmek için yalvarırsın." boş boş yüzüne baktım. "Anladın mı beni!?" bağırması ile sıçrayıp başım ile onayladım.

Elindeki silahı temizleyip annemin eline bıraktı. Yerde olan anahtarlığıma kaydı gözüm. Sarı olan civciv şimdi annemin kanı ile kırmızıya boyanmıştı. Babamın mutfaktan çıkması ile onu yerden aldım. Tekrar annemin başucuna oturup kafasını dizime koydum. Sağlık derslerinden öğrendiğim kadarıyla nabzını kontrol ettim. Durmuştu.. Kafasını tekrar yere koyup kalp masajı yapmaya başladım. Boşa çabalıyordum babam tam da onu kalbinden vurmuştu..

O gün kendime bir söz verdim. Belki şimdi değil ama babamın yaptığı bu pisliği elbet bir gün herkese gösterecektim.

Annemin kulağına yaklaştım. "Söz veriyorum annem şimdi sussam da öyle biran gelecek ki ben konuştuğumda herkes susacak"

Evi sağlık ekipleri ve polisler bastığında annemin elimde olan kuruyan kanını temizleyip babamın çalışma odasına geçip evin kamera kayıtlarına girdim. Bir CD alıp hepsini oraya kopyaladım. Büyük bir ihtimalle polisler gidince hepsini silecekti. Polisler zaten kameraları göremezdi. Bunun rahatlığı vardı onda. Hemen kendi odama çıkıp anı kutumun içini boşalttım. İçine üstünde annemin kurumuş kanı olan anahtarlığı ve CD yi koydum.

Kutuyu sakladığımda içeri polisler girdi. "Park Jimin değil mi?" durmak bilmeyen yaşlarımla onayladım onları. "B-benim" sesim çıkmış mıydı emin değilim. "İfadeni almamız için karakola gitmemiz lazım" onları başım ile onayladım.

Aşağı indiğimde babam sahte gözyaşları ile bana baktı. Onu tam da şuan öldürmek istiyordum ama bunu yapamazdım. O çok güçlü biriydi ben ise şu zamana kadar hep şiddet görmüş karanlık odalara kapatılmış biriydim. O mafya bende onun kuklası haline gelmiştim.

"Bana bak sakın dediklerim dışında bir şey dediğini duymayacağım yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim." beni aptal sanıyordu ama ben aptal değildim. Ondan üstün olduğum bir nokta vardı ki o da şuydu: zekiydim. Hemde bu konuşmayı ses kaydına alacak kadar. Ne yaşarsam yaşayayım şuan acıdan çok intikam bürümüştü bedenimi. Ondan bir adım öndeyim. Ve hep önde olacaktım. Zamanı gelince onu öyle bir hale getirecektim ki..

"Eve girdiğim an.. bir silah sesi duydum. Hemen mutfağa girdim. A-annem yerde yatıyordu. Elinde s-silah vardı. Ba.." durdum derin bir iç çektim. "babam geldi sonra yukarıdan." ellerimi yüzüme kapattım.

Öhöm öhöm!! Bu hikayeyi yazmamda yardımcı olan kişileri etiketlemek istiyorummm
Hikayenin konusunu bulup anlatan arkadaşımın
İnstagram hesabı: @hazanmiymiiss_  
Profili👇🏻

Tiktok hesabı: @kp0p_love0
Profil fotoğrafı 👇🏻

Veee diğer yardımcı olan arkadaşlarımdaaa justwatch11 ve ttaekkook7 aynı zamanda güzel enerji yayan karım kookvyoonmingi
İyi okumalar dilerim!!
Umarım hikayeyi batırıp beklentinizi boşa çıkarmam

Bu arada anahtarlık da böyle bir şey 👇🏻