I'm Always With You

27

Yumruklanan kapı ile ikimizde önce kapıya sonra birbirimize baktık.

"Y-Yoon"

Burası öyle birinin gelebileceği bir yer değildi. Ve kapıyı öyle bir yumrukluyordu ki korkuyordum.

"Korkma bebeğim ben şimdi bakarım"

Onun arkasından kapıya ilerledim.

"Sürpriz!"

İçeri giren arkadaşlarımız ile şaşkınlık içinde kalmıştık.

"Ne işiniz var burda?"

"Bunlardan bir ses çıkmıyor birbirini mi öldürdüler acaba diye düşündük"

"Baba!"

Arkadan gelen küçük beden ile hemen kollarımı açmıştım. Kollarını boynuma doladığında kucağıma alıp ayağa kalkmıştım. Yanağına uzun bir öpücük bırakıp arkadaşlarımızın peşinden gitmiştik.

"E ne durumdasınız?"

"Siz gelmeseydiniz daha iyiydik"

Deyip gülümseyen Yoongi ile kıkırdamıştım.

"Baba"

"Efendim bebeğim"

"Beni vermiyeceksiniz de mi?"

Kaşlarımı çatıp arkadaşlarıma ve Yoongi'ye baktım.

"Ne vermesi bebeğim?"

"Sen gittikten 10 dakika sonra iki kişi geldi eve. Babamla konuştular. Boşanırsanız beni alıcaklarmış"

Anında Yoongi'ye baktım.

"Bebeğim ben seni kimseye vermem. Kimse de alamaz seni benden tamam mı?"

Beni başı ile onaylayıp göğsüme kafasını koydu.

"Jimin-"

"Sonra Yoongi."

Benden böyle bir şeyi nasıl saklardı!

Yaklaşık yarım saat gergin bir ortam oluştu aramızda. Kimse konuşmadı. İmkanları olsa nefes dahi almayacaklardı.

Kucağımdaki bedenin uyuduğunu anladığımda ayağa kalktım.

"Chaewon'u yatırıp geliyorum."

Hepsi beni başı ile onayladıklarında odaya götürüp yatağa yatırdım. Anlına öpücük kondurup üstünü örttüm.

"Korkma bebeğim baban seni kimseye vermez"

Kulağına fısıldadığım şey ile gülümsemişti. Oyalanmadan diğerlerinin yanına gittiğimde Yoongi yanlarında değildi.

"Yoongi nerde?"

"Bahçeye çıktı"

Başım ile onaylayıp bahçeye çıktım. Sigarasını yakmış tek elini cebine koymuştu. Kafasını gökyüzüne kaldırmış öylece yıldızlara bakıyordu. Yanına gittiğimde anında bana baktı.

"Neden söylemedin?"

"Söyleyecektim. Ama çok mutluydun bunun için biraz daha zaman tanıdım. Zaten şuan 1 ay daha bizde kalıcak Chaewon ama boşanırsak alacaklar."

"Çok saçma. Neden alıyorlar?"

"Şiddetli geçimsizlikten açtık ya davayı o yüzden psikolojikmen kötü etkileniyormuş"

"Biz boşansak da boşanmasak da vermem kızımı."

"Vermiycez zaten bebeğim."

Dolu gözlerimi gözlerine çıkardım.

"Vermeyiz değil mi? Almazlar bizden"

"Vermeyiz güzelim. Alamazlar."

Elini yanaklarıma koyup okşamıştı. Kollarımı beline sarıp sıkı sıkı sardım onu.

"Hem boşanmıyoruz ki değil mi? Yani neden alsınlar?"

"Evet güzelim boşanmıyoruz."

Gözlerimi kapatıp kokusunu içime çektim.

"Yoon içeri girelim mi?"

"Gel güzelim"

Beni birden kucağına alması ile ufak bir çığlık atmıştım.

"Napıyorsun!? Ben kendim yürürüm."

"Çırpınmayın Bay Min"

Omuz silkip ayaklarımı sallamaya devam ettim. İçeri girince herkes gergince bizi bekliyordu.

Şaşkınca bize bakınca Yoongi ile gülmüştük. Eh normal olarak kavga edeceğimizi düşünmüşlerdi...

"Hadi yatalım artık"

Herkes Seokjin hyungu onaylayıp ayağa kalkınca Yoongi onlara odaları göstermişti. Bende Chaewon'un yanına gidip uzandım. Yoongi de diğer tarafa uzandığında ikimiz de Chaewon'a sarılmıştık.

"İyi geceler bebeklerim"

"İyi geceler sevgilim ve bebeğim"

Gerisi bir karanlıktı..

Korkuyordum.. Hemde çok korkuyordum. Bu huzurun bozulmasından, sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyordum. Tanrı beni seviyor mu sevmiyor mu bilemiyorum. Ama eğer Yoongi ve Chaewon'u kaybedersem sevmediğini anlarım. Belki de seviyordur?

Bilemiyorum..

Belki de bilmek istemiyorum.

Ama Tanrı adaletli ise bana mutluluk vermek zorunda değil midir? Bence adaletlidir Tanrı. Ve bana bu mutluluğu verecektir.

Artık çok saçmalamaya başladım ve hikaye gerçekten hiç içime sinmiyor..

Nerde yanlış yaptım bilmiyorum ama bu finalden önceki son bölümdü 🥺

Yoonmin ile kalın 🐱🐥💛