Rastlantı

Bay Ak

"Ne iş şu fotoğrafçı?"

"Anlamadım?"

"Hadi ama Tuniiiiii, yeme beni. Sen ve biriyle davete gitmeyi kabul etmek."

Haklıydı, partner tercih etmezdim. Ama onda bir şey vardı. Hayır deme yetimi kaybetmiştim sanki. İşin garibi, bırakın davete beraber gitmeyi, onun gelmesi için içten içe dua bile etmiştim.

"Bilmiyorum. Teklif etti kabul ettim işte. Reddedesim gelmedi."

Omuzuma vurup göz kırptı. Bakışlarının altında yatan ima için onu öldüreceğimi bilse de bundan vazgeçmiyordu.

"Ben de Yağızla geleceğim."

"Çocuğu sevdim, yanında gezdirdiklerin arasında tek iyisi."

Akşam üzeri eve dönüp hızla bir duş aldım. Saçlarımın nemini almasını beklerken, makyajımı yapıyordum. Gölgeli koyu bir far kullanıp, siyah eyelinerla gözlerimi yukarı çekmiştim. Rimelim kirpiklerimi olağanüstü gürleştirirken, elbiseme yakışır kırmızı bir ruj sürdüm.

Saçlarımı fönle düzleştirip salık bıraktım. Böyle daha güzel.

Aklıma gelen anla, kalbim yeniden hızını arttırdı. Beni nasıl böyle etkileyebilirdi, anlamam mümkün değildi. Parfümümü sıkıp düşüncelerimi de dağıttıktan sonra saate baktım.

18.55

Telefonumu alıp çantama koyacakken gelen mesaja baktım.

"Ben kapıdayım, hazır olunca çıkabilirsin."

Yaklaşık 15 dakika önce yazmıştı. Bekletmemek adına erken gelmesi ve sıkıştırmamak adına sadece mesaj atmış olması ona karşı düşüncelerimi hep olumlu yönde tetiklerken yüzümdeki gülümsemeyi silmedim. Çantamı elime alıp, dışarı çıktım.

Arabanın yanında kapıya dönük duruyordu. Siyah pantolonu, beyaz gömleğiyle gördüğüm tüm hollywood artistlerini sollardı. Beni görünce bahçenin kapısını aralayarak bana yol açtı. Yine sabahki gibi elimden tutup merdivenden çıkmama yardım etti. Şu an kendimi prenses gibi hissediyordum. 

Ve bu hayatımın en güzel hissiydi.

"Sabah da bahsettiğim gibi, çok güzelsin."

"Siz de sabahki, sportifliğinize nazaran fazla şıksınız beyefendi."

Gülümsedi.

"Sence hangi halim."

"Yerine göre her ikisiyle de iyisin."

Sahi mi der gibi bakarken, içimden geldiği gibi konuşmayı tercih ettim.

"Fazla iyisin, Bay Ak."