Rastlantı

Köle

Gün doğduğunda, gözlerimi alan bu ışık beni mest etmişti. Kayalığın birinde yanyana oturmuş manzaraya bakıyorduk. Çağan kıpırdanıp, ayağa kalktı.

"Hemen geliyorum, sen keyfine bak."

Başımı sallayıp önüme döndüm. Ne diyorlardı 'Güneş yerinde, her şey yolunda.'

Gülümseyerek koca dünyayı aydınlatan gezegene, büyülenmiş gibi bakıyordum. Sanki ilk kez farkına varmış gibiydim. Deklanşör sesiyle kafamı çevirdim. Bir kez daha duyuldu ses. Çağan fotoğrafımı çekiyordu.

"Sen napıyorsun öyle?"

"İki güneş görmüşken, fotoğralandırmalıyım diye düşündüm. "

Güldüm.

"Deli misin sen?"

Çektiği fotoğrafa bakıp gülümsedi.

"Valla ben deli miyim bilmiyorum da sen bu hayatta gördüğüm en güzel şeysin."

Ruhuma dokunuyordu her bir kelimesi. Her şey böyle güzel gelişebilir miydi gerçekten? Ben öylece gülümserken makineyi arabaya bırakıp şarkı açtı.

Düşüyorum ona biri tutsun.
Dalıyorum dibe beni yutsun diye.
Çabalıyorum ama çok zorsun
Yanıyorum bu kız benim olsun diye.

Elini uzattığında tuttum. Eksenim etrafında döndürüp, kendine çekti. Hayatımın en güzel dakikalarını yaşıyordum. Dans, özgür hissettiriyordu. Tuttuğum eli ait. İlk defa bir yerlere ilişmiş gibi değil de hep oraya aitmişim gibi hissediyordum. Evimi bulmuş gibi.

Bilmem bu neyin nesi
Güzelliğin böylesi
Varmış benden delisi
Olamaz, olucam kölesi

Şarkıya nakaratında eşlik ederken gözlerime bakıyordu. Bense mutluluğumun hakkını verip gülücükler saçmakla meşguldüm.

Şarkı bittiğinde, elimde duran elini de belime sarıp şakağıma bastırdı dudaklarını.

"Yere, göğe sığmıyor kalbim."

Fısıltısına bir ömür verilirdi.

"Her bir zerrenin olucam kölesi."