❝Önüm dumanlarla kaplı, arkam kor ateş.
Söylesene, Hades?
Kör kaldığım bu dünyada, hangimiz gerçek kim söyleyecek?
Ya da dur...
Ölümün imzalı kaderi ensemizdeyken,
Hangimiz söyleyebilecek cesareti gösterebilecek? ❞
⠀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sia - Confetti
Halsey - Eyes Closed
⋰
"Gün akarken geçen saatler, kamburu çıkmış ay'ın altında nefes verirler."
1.BÖLÜM: ZİN'İN İNİ
Bazen kendimi dış dünyadan çok soyutluyordum. Sürekli düşünüp durmak kafamda büyük bir fırtınaya sebep oluyordu ve kendimi bir anda sessizliğe bürünmüş bir halde buluyordum. Lisedeyken bu durumu çok yaşamıştım ve düşünceleri susturmanın en iyi yolu benim için yüzmek ya da voleybol oynamaktı. Saatlerce antrenman yapıp bir şekilde o düşünceleri susturmaya çalışırdım ve işe de yarardı. Beden Eğitimi okumamın en büyük sebeplerinden birisi de buydu zaten.
Sırılsıklam olmuş bir halde eve geldikten sonra küfür ede ede tekrardan duşa girmiştim ve çıktığımda saat akşam onu bulmuştu. Salondaki koltuğa kurulurken evdeki tüm ışıkları kapatmıştım çünkü ışığı sevmiyordum. Karanlık beni rahatlatıyordu, dışarıda da yavaştan yağmur çiselemeye başlamıştı.
Sabahtan beri yapmak istediğimi yapıp telefondan Lina'nın numarasını tuşlarken dudaklarımı ısırıyordum gerginlikten.
Telefonu çok geçmeden açtığında, "Alo?" diyerek konuştu. Onun sesini duymayalı bir yıl olmuştu ve özlemedim desem yalan olurdu. "Elvin?" Arkadan müzik sesleri geliyordu ama yavaş yavaş uzaklaştığını anlamıştım.
"Lina," dedim. "Müsait misin?"
"Tabii ki de," dedi, müzik sesleri artık gelmiyordu. Uzaklaşmış olmalıydı. "Bir sorun mu var? Sen iyi misin?"
"Lina ben Antalya'dayım." dedim direkt konuya girerek.
"Siktir!" diye bağırdı bir anda. "Sen şaka yapıyorsun?"
"Hayır, ciddiyim. Naklimi buraya aldırdım. Buradayım."
"Kızım hangi ara?!"
"Bir anda gerçekleşti," dedim. Bu konuda yalan söylemiyordum. "Burası bana daha iyi geliyor, o yüzden naklimi aldırdım."
"Hemen bana konum atıyorsun, hemen! Annem çok sevinecek, hele de bücür Akın... Uzun zamandır konuşmamamızın acısını çıkartacağım ama önce özlem gidermeliyiz. Yarın direkt yanına geliyorum." Akın ondan bir yaş küçük erkek kardeşiydi ve benimle çok iyi anlaşıyordu. Onunla ittifak kurup Lina'yı delirttiğimiz zamanları özlemiştim.
Gülümsedim. Belki de geldiğimden beri ilk defa gülümsüyordum. Lina gerçekten de çatlak bir kızdı.
"Tamam tamam." dedim gülerek. "Yarın okulda birkaç işimi halledeceğim, sonrasında istersen bir kafeye geçeriz."
