❝Önüm dumanlarla kaplı, arkam kor ateş.
Söylesene, Hades?
Kör kaldığım bu dünyada, hangimiz gerçek kim söyleyecek?
Ya da dur...
Ölümün imzalı kaderi ensemizdeyken,
Hangimiz söyleyebilecek cesareti gösterebilecek? ❞
⠀
İyi geceler herkese, çok geç oldu farkındayım ve bunun için üzgünüm, birden gelen istekle bir anda bölüm başına oturdum ve tamamladım sonunda. Panomdan güncel durumu açıklamıştım dileyen okuyabilir, güzel bir bölümle geldim umarım seversiniz, oy atmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen....
Bölümdeki geçmiş kısmını da es geçmeyin oldukça önemli. 🫶🏻
İyi okumalar <33
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♪ Aaryan Shah - Hydroxyzine Interlude
⋰
"Şanssızlığın geçmişte, şansın ise şimdiki zamanda."
6.BÖLÜM: ŞANSLI VE ŞANSSIZ
Geçmiş, RUSYA [02.17]
İnsanın yaşadığı ilk kıyamet zihninin içindedir, derler. Zihnin içi dört mevsimi andırır, kış ise en büyük yıkımdır. Gök gürlediğinde, yağmur yağdığında ve şimşekler çaktığında asıl kıyametin ne olduğunu öğrenirsin ve hiç öğrenmemiş olmayı dilersin. Ama hayat böyledir işte; dilediklerin güçsüz bir ipe asılı kaldığında sana asıl gerçeği öğretir.
"Bir suç işledin," diye konuştu, tok bir sesle. Sesindeki o güçlü tını dışarıdaki yağmuru bile dindirebilirdi. Dudakları arasında düşecek gibi duran sigarasından derin bir nefes çekti. Üzerinde büyük bedenini saran simsiyah bir takım elbise vardı ama dışarıdaki yağmurdan dolayı ıslanmıştı, sert rüzgar iğne gibi tenine işleniyordu.
Karanlığa gömülmüş depoyu aydınlatan tek şey tavanda duran cılız ampuldü. Cılız ışık sayesinde yansıyan gölgesi bir devi andırıyordu. Dudakları arasından sızan sigara dumanı havaya karışırken derin bir nefes aldı. Sert yüz hatlarına sahipti, öyle ki onu gören her insan ne kadar güçlü biri olduğunu anlayabilirdi.
Çok geçmeden ampül cızırtılı bir ses eşliğinde patladı, artık ikisinin arasına sızan tek ışık deponun penceresinden yansıyan ay ışığıydı.
Yaslandığı duvarda gri hareleri kısılmış bir şekildeki karşısındaki adamı izliyordu. Adamın elinde rubik küp vardı ve tüm dikkatini ona vermişti. Normalde olsa saniyeler içerisinde o küpü tamamlayabilirdi lakin sanki süreci uzatmak için elinden geleni yapıyor gibi ağır bir şekilde küple ilgileniyordu.
"Kime göre?" diyerek ürkütücü bir sakinlikle yanıtladı dostunu. Dikkatlice rubik küpü çevirmeye devam ediyordu. Üçe vurulmuş saçları, üzerindeki siyah tişörtü ve deri ceketiyle karşısındaki adamın tam tersiydi. Ama ikisi de biliyordu ki; bu onların maskesiydi.
