❝Önüm dumanlarla kaplı, arkam kor ateş.
Söylesene, Hades?
Kör kaldığım bu dünyada, hangimiz gerçek kim söyleyecek?
Ya da dur...
Ölümün imzalı kaderi ensemizdeyken,
Hangimiz söyleyebilecek cesareti gösterebilecek? ❞
⠀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Halsey - Drive
⋰
7. BÖLÜM: DİPSİZ KUYU
Korku.
Korkmaktan nefret ediyordum.
Savunmasız olmaktan nefret ediyordum.
Her şeyin üst üste gelmesinden nefret ediyordum.
Vücudumun verdiği saçma sapan tepkilerden nefret ediyordum.
Düştüğüm bu durumdan nefret ediyordum.
Sakinleş diye komut verdim kendime. Sakinleş, sakinleş, sakinleş.
Hareket et, Elvin. Hareket et ve polisi ara. Hareket et ve hemen polisi ara.
Hangi ara polisi aradığımı hatırlamıyordum. Kaç dakika geçtiğini de bilmiyordum ama siren sesleri kulağıma dolduğunda otoparkın köşesinde yere çökmüş bir şekilde bekliyordum. O an siren seslerinden nasıl ürktüysem ellerimi direkt olarak kulaklarıma kapatmış bir şekilde beklemeye devam ettim. Sıradan bir hayatım olsun istiyordum, ben buna alışmıştım. Birden hayatıma giren yabancıların benim hakkımda konuşmasını, benim adıma karar vermesini ya da beni korumak için çabalamasını istemiyordum. Ben sadece normal bir hayatım olsun istiyordum. Annemi istiyordum, arkadaşlarımı istiyordum, güvende hissetmek istiyordum.
Onları özlemek istemiyordum.
Ailem yanımda olsun istiyordum, yabancılar değil.
"Elvin hanım?" Omzuma dokunan elle bir anda irkilsem de hangi ara yanıma gelmiş olduğunu anlamadığım kadın polis memuru yüzünden kendime geldim. Anlık olarak ismimi nereden bildiğini bile sorguladım fakat ihbarı verirken ismimi de bildirdiğimi kesik bir şekilde hatırlıyordum. Kafamı kaldırıp etrafıma bakındığımda arabamın etrafına doluşan polis memurlarını gördüm.
"Yaklaşmayın, tarayıcıyla etrafı arayın hemen. Şüpheli bir durum olabilir." diye konuştu sırtı bana dönük uzun boylu bir polis. "Apartmandaki tüm herkesi dışarı çıkarın, Kemal."
"Anlaşıldı amirim."
"Elvin Hanım, iyi misiniz? Beni duyuyor musunuz?" Yanımdaki polis tekrar konuştuğunda kafamı salladım.
"İyiyim," dedim kısık bir sesle. "İyiyim. Arabam--"
"Sizi buradan uzaklaştıralım, titriyorsunuz." Söyleyene kadar titrediğimden bile haberim yoktu ama haklıydı. Deli gibi titriyordum ve bu soğuktan değildi. Korkudandı.
