Teen camp 3 | One direction

002: Roodharig

Harry's P.O.V

Met tranen in mijn ogen kom ik binnen, dit was het dan. Ik hoor eigenlijk blij te zijn, we hebben even weer rust. De Tour is afgelopen, de meeste interviews en ik heb tijd met Lucy en mijn kinderen. Toch sta ik hier in de woonkamer te huilen ik ben niet de enigste. "Hey Harry." Sust Lucy me. De kinderen liggen al in bed, je moet je voorstellen hoe groot dit huis is. En we hebben ook nog kamers extra, voor komende kinderen. "Ik weet dat het nu pijn doet, dat je het niet begrijpt. Ik begrijp dat je boos en teleurgesteld bent, maar ik weet zeker dat je het moet laten bezinken."

Ik knik en draai me op, hij komt net binnen met Fleur aan zijn zijde. Het word stil als hij de woonkamer binnen komt en hij kijkt zuchtend op. "Het was niet mijn bedoeling om jullie zo kwaad en verdrietig te maken."

"Je begrijpt toch wel dat na 5 jaar bij elkaar zijn dat het ons pijn doet dat je opeens uit de band wil." Snauwt Liam. Normaal is hij veel rustiger, maar nu... Louis is dit keer de rustige, Louis en Zayn waren praktisch broers. Ik weet dat het voor hem pijn doet, misschien nog wel mee als bij ons. Het voelt alsof hij ons verbanden heeft, maar diep van binnen snap ik hem wel.

"Liam bekijk het eens van mijn kant. Ik wil niet meer-" hij stopt en kijkt naar Fleur. "Ik houd er niet meer van. Van het touren. Ik hou van zingen en zou nooit stoppen, maar ik wil extra tijd door brengen met Fleur. Geef haar alsjeblieft niet de schuld, ze heeft tegen me beschreeuwt gehuild en zelfs gesmeekt of ik in de band wou blijven,maar mijn besluit staat vast." Hij kijkt dit keer naar Louis, "het spijt me maat." Louis zucht, "ik-k snap je." Zegt hij uiteindelijk wat ik erg dapper vind van hem. Hij was de gene die het belachelijk vond, die Zayn had uitgescholden omdat hij ons in de steek lied. "Ik vind het moeilijk en een beslissing die ik ongelofelijk om vind van je, maar als dit is wat je wilt zullen we dat moeten accepteren.'0"

Zayn glimlacht, "bedankt Louis.'" Ik zie dat Louis een glimlach probeert te toveren, maar het blijft een grimas. "Groeps hug?" Vraagt hij snikkend. Iedereen lacht en komt bij elkaar, ook al zit hij officieel niet meer bij one direction, hij blijft altijd een van ons...

+++

"Lucy?" Vraag ik terwijl ik naar onze kamer ga. Iedereen heeft eigenlijk twee kamers. Een kamer waar ze kunnen slapen en nog een extra kamer. Op onze extra kamer slapen de tweeling. En natuurlijk op die van Niall en Evi slaapt Maria. 'Denk jij dat Amy en Jocye later niet meer bij elkaar willen slapen op een kamer. Lucy grinnikt, 'ik denk dat als het die tijd is we zelf een huis hebben gekocht. Hoelang denk je dat we het met z'n allen vol houden. Ik denk misschien een jaar of twee dat de eerste weg willen en dan volgt de rest.'

"En wie denk je dat als eerste weg gaat?" Ze denkt even na, "Niall en Evi. Evi is heel erg gesteld op haar private." Ik knik, ik ben het met haar eens, wiens idee was dit ook al weer?

++Flasback++

Harry's P.O.V

We zitten allemaal in het huis van mijn moeder, het is een niet al te groot huis dus iedereen is nogal op elkaar. Mijn ouders en Gemma zijn weg om ons alleen te laten. We gaan praten over wat we nu gaan doen.

'De fans hebben zolang geen Tour gehad. Ik vind dat jullie ze een Tour moeten geven van ongeveer een half jaar en daarna een tijdje rust moeten nemen, zodat jullie tijd hebben voor ons en Harry en Niall voor de kinderen.' Stelt Esmee voor. Liam knuffelt haar stevig, 'wat een briljant idee schatje.' Ik knik, 'ik ben het er mee eens.' De anderen mompelen enthousiast ja. 'Perfect dan bel ik het management en vertellen we dat we na de Tour een break willen. Tijden die break kunnen we dan ook bezig voor ons vijfde album.' Zegt Louis. Wee knikken we.

'Ik kan jullie echt niet allemaal missen tijdens die break hoor. We zijn bijna altijd met z'n tienen. En nu zelfs met z'n dertienen.' Zegt Anouk. 'Ik kan jullie allemaal ook niet zo lang missen. En er zou echt werkelijk nooit een moment zijn waarop iedereen kan, waarom iedereen vrij is als we willen afspreken.' Zegt Fleur.

'Wat willen jullie dan?' Vraagt Evi. 'Dat we allemaal in het zelfde huis gaan wonen dat groot genoeg is voor ons, tot iemand het zat is en weg gaat?' Ze schud lachend haar hoofd.

++End flashback++

Evi is eigenlijk begonnen met het idee en iedereen vond haar 'grappige' idee geweldig. En nu zitten we hier dan in een mega villa wat wen vermogen heeft gekost. Het stond in alle kranten en iedereen verklaarde ons voor gek, maar misschien we dat allemaal wel een beetje. Ik ben gelukkig blij dat de fans niet weten waar we wonen. Anders was dit huis al lang omsingelt. En dan was iedereen, inclusief ik en Lucy, allang weg.

"Jo iedereen die boven is. We gaan eten!" Roept Anouk van beneden. We hebben een soort van kamp ding terug gehaald, we hebben een kook schema en als iemand niet kan dan kookt de volgende die op het kookschema staan. En het schoonmaak schema is vrij simpel. Iedereen maakt hen eigen kamer schoon en eigenen badkamers. En voor de woonkamer en keuken geld; wie kookt maakt ook schoon. Ik vind dat we het prima hebben verdeelt. Op zaterdag en zondag haken we iets of gaan we uit eten, of aks iemand vrijwillig aanmeld om te koken doet hij/zij het.

"We komen." Schreeuw ik terug naar Anouk. De tweeling en Maria liggen al in bed en hebben al gegeten dus, die hoven we niet wakker te maken. Joyce is altijd prima wakker te krijgen, maar Amy is soms wel moeilijk. Volgens Niall is het bij Maria verschillend; soms is ze super blij dat ze wakker word en soms super boos. Ik pak Lucy haar hand en we lopen naar beneden, iedereen zit al en wij schuiven als laatste aan. "Mmm ik hou van spaghetti." Zeg ik als ik mijn bord zie. "Mijn spaghetti is volgens Louis de tweede lekkerste die hij ooit heeft gehad." "wat was de lekkerste dan?" Vraag ik verbaast. Anouk gaat naast Louis zitten, "de spaghetti die jij voor hem had gemaakt toen jullie samen woonde." Zegt ze grommend.

Ik wil wat erg zeggen, maar ik word onderbroken door de bel. Ik zie in een flits een roodharig meisje weg lopen. Ze lijkt wel op....

"Ik ga wel." Zegt Lucy. Ze springt van haar stoel en rent naar de deur. Het blijft even stil en als ze vijf minuten later terug komt zegt ze, 'niks. Er was niemand." "Moest je daar zolang over doen?" Vraag ik. Ze antwoord niet terug en kijkt met verdrietige ogen naar de spaghetti die ze langzaam op eet.

Wat is er met haar aan de hand?

-----------------------------------------

Ik hoop dat alle lezers snel weten dat deel 3 er eindelijk op staat. Wat vinden jullie ervan? Het begint nu pas echt drama te worden..

Xx Romy