Not: ilk kitabım olduğu için ilk bölümleri cringedir bunu göze alarak okuyunuz sona doğru kendimi geliştirdiğimi düşünüyorum ama hala eksiklerim olabilir.
-argo ve küfür vardır
Bir safkan vampir,bir iblis ve altı kuyruklu bir tilki...
Ne kadar acı...
Biliyorum uzun bir zaman yoktum. Ama kendimce sebeplerim vardı. Kendime gelebilmek için zaman gerekti. Bu bölüm biraz kısa olucak ama yinede atmaya devam edicem bundan sonra.
Sizleri seviyorum🩵
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
◽◽◽◽◽◽◽◽◽◽◽◽◽◽
Vücudumda gezinen eller hala zihnimdeydi. Bana dokunduğunu hala hatırlıyordum. Ben ne ara bu kadar zayıf düşmüştüm. O tilki bunu nasıl yapmıştı..sen nasıl yapmıştın türlü?..
Kızıl kafanın dediği şey üzerine nefes almayı yitirdim. Neden böyle birşey yapmıştıki. Kendileri beni bu hale sokmasaydı ben onların çoktan ağzının payını vermiştim bile. Hepsi sizin suçunuzken bana yardım etmeye çalışmaları çok saçmaydı.
"Çekmiyorum ne yaparsın yoksa"
Toparlanmam lazımdı. Bu böyle olmazdı olmamalıydı. Bir an önce kendime gelmeliydim. Yere bakan gözlerimi kısa bir anlığına kapatıp zihnimdeki düşünceleri, benim evi yakmadan önce aileme yaptığım işgencelerle bağdaştırdım.
Gözlerimin önüne gelen oluk oluk akan kanlar, ailemin benim önümde yalvarması. Evi kendimle beraber yakmam. O korku dolu, ama bana her duyduğumda zevk veren çığlıklar.
Gözümü açtığımda büyük oranda o sikik his gitmişti. Yaklaşık iki saniye falan sürmüştü. Bana o dokunan aptal eller yerinden kopmuştu..
Ama hala biri omzumda.. koparılmayı, benim tarafımdan lanetlenmeyi bekliyor.
Gücümü omzumdaki ele odakladım. Gözlerim de yandan edricin grubuna gitmişti.
Hepsinin gözü kızıl kafanın grubundaydı. Birbirlerine nefretle bakıyorlardı. Adını yeni öğrendiğim kurt hyogaya hırlamıştı. Hyoga yani bizim türlü ise dudağının kenarını kıvırmıştı. Ve gözlerinde yoğun bir alay vardı.
Artık kendimdeydim burdan çıkana kadar onlara musallat olucaktım. Cheby3 'ün ne düşündüğü umrumda değildi. Bana laf atmışlardı ve burdan çıkana kadar ben o lafları bunlara yediricektim. Gözlerimi geri önüme çevirip.
Omzumdaki ele iyice odaklandım. Yüzüğüm olmadığı için fazla güç uygulayabilirdim. Daha alışamamıştım, nerdeyse 16 yıl kadar gücümü kısıtlayacak bir yüzük takmıştım. Buna alışması zor olucaktı.
Gücüm patlamaya hazır bir bomba misaliydi. Her an damarlarımdan çıkıp burda taş üstünde taş koymayabilirdi. Dikkatli olmalıydım ama bir yandanda aklıma bana dedikleri geliyordu.
Benim aklıma o laflar gelirken kendimi neden kontrol edeyim. Onları yok etmek gibi bir seçenek varken neden kendime engel olayım.
Belki de onların işini şuracıkta bitirmeliyim. Bana bakire olmadığımı söylediler değilmi. Benle sevişeceklerini söylediler değilmi. Bana beni altına alacaklarını söylediler değilmi..
