İbne -Bakudeku-

28

Katsuki Bakugo

Neden böyle olmuştu?Neden Izuku bir kahramanken suç işleyecek hale gelmişti?Ona ne olmuştu?

Sakinleşmek için koltuğa kendimi zar zor attım.Diğerleri de benim yanımda toplanmışlardı.

"İyi misin Bakugo?" dedi elektrik direği.Onlar için nasıl gözükmüştüm de bunu sormuştu?

"Sus." dedim sadece.Daha fazla kaba konuşup onları üzmek istemiyordum.Nefes alışlarımın hızlandığını hissediyorum.

"SAKİN OL BAKUGO!"

Düşünceler beynimi zonklatıyordu.Şu an nasıl sakin olmamı bekleyebilirlerdi ki?

Ancak bu şekilde durarak bir şey de çözülmezdi.Nefesimi normal haline getirmeye çalışırken televizyonu göstererek zar zor konuştum.

"Haberdeki..."

"Haberde ne var?"

"I-Izuku..."

Anlamamışlardı.Yüzüme aptal aptal bakıyorlardı.

Bir süre kendime gelmeye çalıştım.Sonunda nefes alışlarım sakinleştiğinde rahatça konuşabildim.

"Haberde bahsedilen kişi Izuku."

"Ne?"

Hep bir ağızdan dedikleri tek şey bu olmuştu.Onlara sakince bir kaç saat önce yaşadığım her şeyi anlattım.Bana delirmişim gibi bakıyorlardı.

Silgi Kafa telefonunu açtı ve bir numarayı tuşladı.

"Acil buraya gelmeniz gerekiyor Doktor Tadaki.Bir öğrencimizin-"

Ciddi ciddi doktoru mu çağırmıştı o?Beni ne sanıyorlardı bunlar?Kafayı yiyecek olsaydım onun öldüğünü öğrendiğim an zaten bozulurdu.Ne diye şimdi sanrılar görmeye başlamış olayım ki?

"GERÇEK BU,KAFAMDAN UYDURMUYORUM SENSEI!"

Bok saçlı omuzlarımdan tuttu.Bana acıyor gibi bakıyordu.Kafayı yemek üzereydim.Herkes beni hasta sanıyordu.

"Bakugo,iyi değilsin."

Omzumu tutan ellerini sertçe ittim.

"KES SESİNİ!ONU GÖRDÜM BEN!SİZ BENİ BURAYA GETİRMESEYDİNİZ ONU KAÇIRMAZDIM!"

Buraya hala nasıl geldiğimi bilmiyordum.Yüksek ihtimal yanlarındaki tanımadığım çocuğun özgünlüğüyle alakalıydı.Hızlıca ayağa kalkarak onun yanına gittim.

"HEY SEN!ÖZGÜNLÜĞÜN NE BİLMİYORUM AMA HEMEN BENİ ONUN YANINA GÖNDER!"

Tereddüt edercesine bana baktı.

"Yapamam,üzgünüm."

Sözlerine çok sinirlendim.Beni buraya getirirlerken gayette özgünlüğü çalışıyordu,şimdi ne olmuştu?

Çocuğun omuzlarından sertçe tutarak sarstım.

"NE DEMEK YAPAMAZSIN HA?GEBERTİRİM SENİ-"

"BAKUGO YETER!"

Bağıran bok saçlıydı.Elektrik direği sessizce kenarda ağlıyor,bok saçlı ise kolumdan tutup beni çekiştirmeye çalışıyordu.

"BIRAK LAN BENİ!"

"Onu odasına götüreceğim Sensei.Biraz dinlenmesi gerek,yarın doktor gelip ona bakabilir."

"KES SESİNİ BENİM ADIMA KARARLAR ALMA!İZUKUMUN YANINA GİDİCEM BEN!"

Ona patlamalarımı yollayacaktım ki Silgi Kafa özgünlüğümü sildi.Direnmeye çalışsam da beni koridora kadar sertleşme özgünlüğüyle zar zor çekmeyi başarmıştı.

Delirmek üzereydim,kimse bana inanmıyordu.

"BIRAK BENİ ŞEREFSİZ!"

"Sessiz ol Bakugo,sakin ol."

"NASIL SAKİN OLMAMI BEKLERSİN LAN,DELİ SANIYORSUNUZ BENİ-"

Sözümü kesti.

"Sana inanıyorum."

Ciddi miydi?

"Ne?" dedim kısa bir şaşkınlıkla.

"Hala bazı şüphelerim var evet ancak sadece mezara gittin diye delirip onun hayaletini görmüş olamazsın ya!" dedi gülümseyerek.

Rahatlamıştım.Derin bir nefes aldım.

"Sonunda biri benim deli olmadığıma inanıyor."

Bir kaç saniye sessiz kaldık.Bana inanması hoşuma gitse de bir an önce Izukumun yanına gitmeliydim.

Bir daha onu kaybedemezdim.

"Onun yanına gitmem gerekiyor."

Bana baktı.Bir süre düşündükten sonra "Eğer gerçekten dediğin doğruysa benimde seninle gelmem gerekiyor." dedi.

Bir şey demedim.Aslında içten içe benimle gelmiş olmasını istiyordum.Izukunun gerçek olduğunu bilsem bile hala hayal olup gidecekmiş gibi hissediyordum.Bu yüzden birilerinin daha onu görüp benim deli olmadığımdan emin olması gerekiyordu.

"Gidelim."

Yurttan çıktık ve Izukuyu gördüğüm sokağa gitmeye başladık.Orası yaklaşık 10-15 dakika uzaklıkta bir yerdeydi.

Metroya binmiştik.Gece yarısı olduğu için kimse yoktu.İkimizde sessizdik.Aklıma takılan soruları ona sormaya karar verdim.

"Benim nerede olduğumu nereden bildiniz?Ayrıca nasıl bir özgünlük beni yurda çağırabildi?"

Ona baktığımda gerildiğini ve yutkunduğunu gördüm.

"İlk öncelikle özür dilerim."

Anlamazca ona baktım.

"Ha?"

"Buna mecburduk."

"Kısa kes."

Terlediğini görebiliyordum.

"Telefonuna...GPS yükledik.Gerçekten üzgünüm."

Anlaşılan onlar en başından beri zaten benim kafayı yediğimi düşünüyorlardı.

Aptallar.

×××××

Kaminari ve Kirishima yaptıklarında haklılar mıydı yoksa bu yanlış mı?