İbne -Bakudeku-

40

Katsuki Bakugo

"Anlamadım?"

Derin bir iç çekti.Biraz sonra diyecekleri benim canımı yakacaktı,biliyordum.

"Izuku için her zaman elimden geleni yaptım.Çocukken senden hoşlanıyordu,bunu anlamayacak kadar aptal değildim.Kısa bir süre sonra ise bana bunu itiraf etti.Kendini hasta bile sanmıştı.Ona elimden geldiğince yardımcı olmaya çalıştım.Böyle hissetmesinde bir sorun yoktu,onun hissettikleri saf bir sevgiydi.Ancak..."

Bir kaç saniye durup düşündükten sonra devam etti.

"Sen onu iyileştirmek için yapıştırdığım bütün yara bantlarını yaktın."

Beynimden vurulmuş gibi hissediyordum.Havada güneş olmasına rağmen üşümeye ve ellerimin titremeye başladığını hissettim.

Ben her şeyi mahvetmiştim.Ve geçmişi asla düzeltemezdim.

"Onun bir sorunu yoktu.Seni sevdiğinde de gayet iyiydi.Zaten sorun hiçbir zaman sevdiği kişinin cinsiyeti olmamıştı.En başından beri asıl sorun, sevdiği kişinin ne kadar egoist bir zorba olduğuydu."

Bakışlarıyla adeta beni delip geçiyordu.İşin en kötü tarafı ise söylediklerine hiçbir şey diyemiyordum.Hepsinde haklıydı.

"Sana itiraf etmeye karar verdiğini bana söylememişti.Muhtemelen bir anda olmuştu.Sonra...Sonrasını benden daha iyi biliyorsundur."

Artık yüzüne bile bakamıyor,sadece yeri seyrediyordum.

"Izuku çok ağladı.Senin reddetmen yüzünden değil,o şekilde aşağılaman daha çok canını yakmıştı.O kadar üzgündü ki yüzünü bile görmek istemiyordu.Taşınmak istedi."

Göz ucuyla ona baktım.Gözlerinden ateş saçıyordu.

"Canını daha fazla yakmana göz yumamazdım.Acil bir şekilde taşınmaya karar verdik.Seni unuttuğunu ve artık canını yakamayacağını düşündüm.Bu yüzden bu okulda olmanı sorun etmedim.Fakat sonra onunla sevgili olduğunuzu öğrendim.Seni ondan uzak durman için uyardım,fakat Izuku buna engel oldu.Her şeyi unutmuş gibiydi.Aranıza girersem benden uzaklaşmasından korktum."

Artık dediği her şey kalbimi acıtıyordu.

"Şimdi ise hafızasını kaybetti.Bırak seni unutsun.Seninle birlikte olmaya devam ederse daha fazla acı çekecek.Bu senden ilk ve son istediğimdir."

Ellerimi yumruk yaptım.Canımı en çok yakan şey dediklerinin hepsinin doğru olmasıydı.

Izuku beni affetmişti,ancak annesi affedememişti.Aslında olması gereken de buydu.

Fakat bunu yapamazdım,biliyordum.Ondan uzak durmayacağımı çok iyi biliyordum.Ben uzak dursam bile Izuku'nun benden uzak kalamayacağını biliyordum.Hafızasını kaybetmiş olabilirdi,ancak o hala aynı kişiydi.Bir şekilde beni hatırlardı.Hatırlamasa bile benden uzakta duramazdı.Belki de fazla egoistçe davranıyordum ama bunlar gerçeklerdi.

"Üzgünüm Inko Hanım.Malesef dediğiniz yapamam."

Sinirle bana baktı.

"Ne demek yapamazsın?Onun iyiliğini de mi düşünmüyorsun?"

"O hafızasını kaybetse de hala aynı kişi olduğunu biliyorum.Ondan uzak duramam.Onu çok seviyorum."

"Eğer gerçekten sevseydin üzmezdin!"

Burukça bir şekilde gülümsedim.

"Ondan uzak durmam onu daha çok üzecektir,emin olabilirsiniz.Hafızasını kaybetmesi onu başka biri yapmadı.Eninde sonunda hatırlayacak.Bu yüzden dediğinizi yapamam,üzgünüm."

Bir noktada dediklerimi haklı bulsa da hala benden nefret ediyor olmalıydı.Bu yüzden hiç bir şey demeden sinirle yanımdan uzaklaştı.

×××

Midoriya Izuku

Mağazaları dolaşıyor,bana kıyafet bakıyorduk.Annem sürekli kolumdan çekiştirip bir sürü kıyafet gösteriyordu.

"Anne,sakin ol!"

"Hepsini alalım mı?"

"Burada otuza yakın kıyafet var!"

"Olsun,bu uzun zaman sonra ilk kez dışarı çıkışımız."

Derin bir iç çektim.

"İçlerinden bir kaç tane seçeceğim,onları alırız."

Üç tane kıyafeti beğenip kasaya gittim.Annem koşarak yanıma geldi.

"Ama bunlar çok az!"

"Benim için yeterl-"
Bir anda arkamda birini hissetmemle kafamı kaldırıp baktım.

Ve utanarak hızlıca kafamı eğdim.Şerefsizin yüzünü göremesem de güldüğüne emindim.Önüme bir tişört tuttu.

"Bunu da ben sana alıyorum."

Sonra da sanki az önce hiç o kadar yanımda değilmiş gibi sırıtarak kasaya ilerledi.

×××××

Inko haklı mı?Bence bir noktada haklı.

Bakugo'nun kısımlarını yazarken hep "Çok Yazık" dinledim.Siksok'un etkileri işte.