Alarm: 06.35 ( çalıyor )
" 5 dakika daha uyicam ya uykum var " diyip diğer tarafıma döndüm
Alarm: 06.40
" Of ya şimdi var işe gidim, bi ton şeyle uğraşim ohoo yani. Ne biçim döngü bu her gün aynı şeyler, biraz farklı şeyler verseydin ne olurdu yarabbim" deyip yerimden kalktım, her sabah böyle söylenip duruyordum çokta haklı olduğumu düşünüyorum bu konu hakkında. Niye her şey sürekli boomerang gibi, bozuk plak gibi dönüp dolaşıp yine aynı şeyler tekrar edip durur ki?
Saat: 07.26
"En sonunda hazırım" deyip aynanın karşısına geçtim, ayakkabılarımı giydim, dışarı çıktım, arabaya bindim ve işe doğru gidiyordum.
Bugün ilk defa kendimi farklı hissediyordum hakim olduğumdan beri. Gerçi daha yeni olmuştum ama cidden öyleydi. Herşey acayip farklıydı. Sanki hayata renk gelmiş gibiydi, çok garipti.
En sevdiğim müziği açtım, ardından camı sonuna kadar açıp, elimi camdan uzattım. İşe ilk defa keyifle gidiyordum.
Saat 07.46
"Çok şükür gelebildim" deyip arabadan indim. Bugün hapishanede yapmam gereken çok işlerim vardı, düşündükçe başıma ağrılar giriyordu resmen. Buraya her geldiğimde ağlayasım geliyor, sebebi ise yıllarca arayıp bulamadığımız ablamın katili, katilleri. Ablamı öldüren ama aslında hedefleri ben olan, babamların peşini bırakmayan o mafyalar. Hala bulamamıştık ne yazıkki...
"Neyse inelim bakalım" deyip sağ ayağımla arabadan inişimi gerçekleştirdim. Tam kapıyı kapatacaktım ki gözüme biri çarptı. Hapise yeni girmiş gibi duruyordu daha önce görmemiştim. Bakmaya devam ediyordum "Bu kim ki?" diye seslendim kimsenin duyamayacağı, çok sessiz bir şekilde. Sonra oda bakışlarını bana çevirdi, çok sinirli bakıyordu.
"Napıyorum ben ya" deyip gözlerimi ondan ayırdım. Kapıyı kapattım, biraz yürüdüm ve içeri girdim.
İçeri girdiğimde burada çalışan polislerle karşılaştım, onlardan biride yardımcımdı ismi Buse.Yanıma gelip bugün kimlerle, hangi suç işlemiş kişilerle davam olduğunu gösteriyordu bana ama o adamın dosyalarını görememiştim. Kim olduğunu gerçekten merak etmiştim, bu garipliği çözmek istiyordum ve suçunu bir an önce bulmak istiyordum.
Elime aldığım tüm dosyalara tek tek bakmaya başladım yine bulamamıştım.
"Ada hanım" diye ses geldi bi anda. "Efendim" dedim kafamı kaldırmadan. Ben hala ona benzeyen, suç işlenmiş dosyalarda ki fotoğraflara bakmaya devam ettim.
"Aradığınız dosya bu mu?" diye sorup bana doğru uzattı polislerden biri. Hızlıca aldım elime, Buse'de benimle birlikte bakıyordu.
"Asil Öztoprak? Asil Öztoprak kim Buse?" diye sordum Buseye. Yutkundu. "Hakim hanım bu adamın babası buradaki en büyük mafyalardan biri" dedi. Ben ona baka kaldım şok geçiriyordum resmen. Ablamın katilini bulmuş muydum sonunda? Yıllar sonra ablamın katili, benim çocukluğum korumlarla geçtiği, çocukluğumun içine edildiği, beni öldürmek istedikleri katil sonunda bulunmuş muydu? Hala inanamıyordum. Gözümü Buse'den zerre ayırmamıştım.
"Ada hanım? Ada hanım beni duyuyor musunuz?" diye seslendi, duymayınca elini yavaşça savurdu. Hızlıca gözlerimi kapatıp açtım "Ay dalmışım" diye seslendim.
"Buse, bunun bana tüm bilgilerini bulmanı istiyorum. Ne zaman davası varmış, ne zaman girmiş hapise, nasıl suçlar işlemiş bu güne kadar, şuan hangi sebeple tutuklanmış hepsini öğren gel çok önemli bunlar benim için. Hadi! "
" Ama Ada hanı-"
" Hadi Buse"
" Peki hakim hanım" diyip, elimdeki dosyayı alıp yanımdan ayrıldı.
