Niall James Horan Point Of View
Mijn handen omklemmen de chocomel beker stevig. Ik voel de warmte door mijn handen trekken, en langzaam komen ze weer wat op temperatuur. De laatste dagen is het ijskoud buiten, maar het vriest nog net niet. Ik heb de slechte gewoonte om geen handschoenen of wanten te dragen, dus mijn handen zijn dan iedere keer ook bijna bevroren. Net zoals nu. Mijn ogen vallen haast dicht van de moeheid. Het is niet raar dat ik moe ben, want het is winter. Nou, nog niet officieel, maar zo voelt het wel. Het is begin december, wat betekend dat het over een paar dagen wél officieel winter is. Ik hou van de winter, maar vooral van de sneeuw en het ijs. Het liefste natuurlijk tegelijkertijd, maar dat gaat nou eenmaal niet altijd. Nu is er helaas geen sneeuw, en ook geen ijs. Het is dan wel erg koud, maar het vriest niet, dus er ontstaat ook geen ijs.
Langzaam neem ik een slokje van mij chocomel, en meteen warm ik ook van binnen op. Niks is lekkerder dan warme chocomel, mét slagroom, op koude dagen. De slagroom is er bij mij helaas al af, omdat ik meestal als eerste de slagroom eraf eet.
Ik hoor de deur opengaan, en ik kijk op van mijn chocomel. Dat moet Harry zijn, die terug komt van Jade.
‘Niall? I’m home!’, roept Harry. Ik reageer er niet op, omdat mijn mond nog te koud is om iets te zeggen. Niet letterlijk natuurlijk, maar ik heb gewoon geen zin om iets te zeggen.
Ik pak de laptop, die naast me op tafel staat, op, en ik zet hem voor mijn neus neer. Gisteravond of vannacht had ik een site ontdekt, waar je een aantal weken van huis kon ruilen met mensen. Ik was meteen overtuigd, maar omdat het midden in de nacht was, was er niemand online. Er waren wel mensen online, maar die kwamen allemaal niet uit Londen. Ik wil graag naar Londen, met de kerst. Niet dat het zo vreselijk is om met Harry in een appartement te wonen, maar omdat ik altijd al een keer naar Engeland wil. Je leest het goed, ik woon niet in Engeland. Harry woonde vroeger wel in Engeland, maar hij wilde juist graag naar Ierland verhuizen. Dus nu wonen we samen in Dublin.
Ik schud mezelf even uit mijn gedachten, en ik open de laptop. Daarvoor had ik hem bovendien gepakt. Ik ga snel naar internet, en ik zoek dezelfde site op als gisteren. Gelukkig had ik de site opgeslagen, want het is niet zo’n naam die je makkelijk onthoud.
Ik log in, en meteen kijk ik naar de mensen die online zijn.
‘Hey Ni! How was your day?’, glimlacht Harry, terwijl hij binnen komt lopen. Ik kijk even op van het scherm.
‘Hi Harry. My day was pretty good, but it’s so cold outside!’, klaag ik.
Harry lacht even, en er verschijnen kuiltjes in zijn wangen.
‘I know, I know. I had to walk through the snow for an hour, if it wasn’t any longer.’, zucht hij.
Mijn ogen richten zich weer op het beeldscherm, en ineens verschijnt er een naam die aan mijn zoekopdracht voltooid.
Ene Zayn Malik. Die naam zegt me totaal niks, maar dat is ook niet zo vreemd. Hoe zou ik iedereen uit Londen moeten kennen?
Ik klik iets aan, waardoor ik in een gesprek beland, samen met Zayn.
‘What are you doing Niall?’, haalt de stem van Harry me even uit het gesprek.
Ik kijk even verward op.
‘I’m chatting with someone from London. I’m on a site for a home exchange.’, leg ik uit.
Harry kijkt me verbaasd aan.
‘Why would you do a home exchange with someone you don’t know? It can be a creep who wants to kidnap you.’, zegt Harry bezorgd.
‘Harry, trust me. It isn’t a creep or someone who wants to kidnap me. It’s just someone who wants to come to Ireland with the christmas holidays, like I want to go to England with the christmas holidays.’, zeg ik.
Harry zucht even, en geeft me nog een bezorgde blik.
‘Please don’t do stupid things Niall. I want you to promise that.’, zegt Harry.
‘I’ll promise it, but I want to tell you something before that. That guy, Zayn is coming to our apartment. I’m going to England. It’s only for two weeks.’, zeg ik.
‘It’s ok, Niall. You can go to England, I always knew you wanted to go to England, and now you have the chance. Please go to England. I’ll stay here with that dude.’, zegt Harry.
‘Are you sure about that?’, vraag ik onzeker.
‘Really sure. But don’t complain about it, because maybe I’ll change my mind tomorrow.’, grinnikt Harry.
‘Thanks Hazz.’, glimlach ik.
‘You’re welcome Ni. Come on! You have to make a deal with that guy. Don’t wait too long, I’m sure there are more people who wants to go to England with Christmas.’, moedigt Harry me aan.
Ik kijk snel weer terug naar het scherm, en ik typ dat ik kan.
Al snel krijg ik een berichtje terug :
Well, I think we’ve got a deal. I’ll send you another message when I know more about it. I’ll send you my address tomorrow.
