The Holiday • Niam Poran

Six

Liam James Payne

Langzaam aan stroomt de aankomst hal vol, en ik kijk zoekend om me heen. Opeens loopt er iemand door de deuren hier naartoe. Hij kijkt zoekend om zich heen, en geeft daarna de moed op. Hij zet zijn koffer neer, en gaat er alsof het een stoel is op zitten. Hij kijkt nog een laatste keer om zich heen, maar draait daarna zijn gezicht naar de grond.

De jongen heeft blond haar, maar er zijn sporen te vinden van blondering. Je ziet een duidelijke uitgroei, maar het is niet heel erg. Het ziet er niet uit als lelijke uitgroei, maar het is wel degelijke uitgroei. Hij draagt een zwarte Jack Wills sweater, en een grijze joggingbroek. Hij heeft witte Nike schoenen aan, die echt nog perfect wit zijn.

Hij ziet er wel uit als een Niall, ook al weet ik niet hoe Niall eruit ziet. Misschien is het wel een heel andere jongen, maar als ik het niet vraag, kom ik er nooit achter.

Ik ben dan misschien geen persoon die op iedereen afstapt om te vragen of hij Niall is, maar deze jongen ziet er gewoon uit als een Niall.

Ik haal even diep adem, en ik loop naar de jongen toe.

Als ik bijna naast hem sta, kijkt hij verbaasd op. 

Zijn ogen lijken nu nog blauwer dan daarnet.

‘Are you Niall?’, vraag ik voorzichtig. Ik zet mezelf erg voor schud als hij dat niet is, maar dat moet dan maar.

Hij kijkt me even fronsend aan, en knikt dan.

‘That’s me. Who are you?’, vraagt hij met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht, waardoor ik kan zien dat hij een beugel heeft.

‘I’m Liam. I thought Zayn told you my name, but he didn’t, I see.’, beantwoord ik zijn vraag.

Zayn had duidelijk haast niks verteld over mij, of over zichzelf, dat was wel te merken.

‘No, he didn’t. But that doesn’t matter. I’m happy you’ve walked to me, because I didn’t know your name or what you looked like.’, zegt Niall.

Ik glimlach even.

‘Zayn never tells people many things about himself, so it doesn’t suprise me, but he could tell you at least my name.’, zucht ik.

Niall haalt even zijn schouders op.

‘I think he just forgot to tell it, but never mind. Where in London is your apartment?’, gaat hij over op een ander onderwerp.

‘In the city, nearby the London Eye actually.’, zeg ik.

‘Wow, that’s amazing.’, zegt Niall bewonderend. 

Nu pas hoor ik het Ierse accent in zijn stem, en het klinkt heel schattig. Het is echt zo’n Iers accent, waardoor je duidelijk hoort dat hij uit Ierland komt.

Nee joh Liam, echt waar? 

Ik geef mezelf in mijn gedachten even een facepalm.

‘Liam?’, hoor ik Niall’s stem.

Ik kijk hem verward aan, waardoor hij even glimlacht.

‘I asked you if we can go, I’m really tired although the flight wasn’t that long.’, zegt Niall, en hij kijkt er even verontschuldigend bij.

‘It’s okay, we can go now. We only have to walk about five minutes, so we are there very soon.’, glimlach ik.

Niall staat op van zijn koffer, en hij pakt het handvat vast. 

Zo te zien is de koffer best wel zwaar, of dat lijkt in ieder geval zo, want hij krijgt het met moeite achter zich aan gerold.

‘Shall I take your suitcase? He seems a litte too heavy.’, bied ik aan.

Niall kijkt me dankbaar aan.

‘Really? That would be great.’, zegt hij.

‘Of course, give me your suitcase.’, glimlach ik.

Niall stopt even met lopen, en hij geeft het handvat – en de koffer – aan mij.

Ik trek de koffer achter me aan, die inderdaad niet zo licht is, en samen lopen we richting de uitgang van het vliegveld. 

Niall is tot nu toe erg aardig, dus dit zullen nog wel twee leuke weken worden.

----------

Ik zal zometeen nog 3 stukjes activeren, zodat we vandaag tot hoofdstuk 10 komen! (: