Niall James Horan Point Of View
‘Niall! Wake up! Your flight is going about an hour!’Harry’s stem dringt mijn gehoorgangen binnen, en meteen ben ik klaar wakker. Vandaag is de dag dat in weg ga uit Ierland. Ik ga naar Engeland, naar Londen. Het is dan misschien maar voor twee weken, maar het is toch wat.Zuchtend kijk ik op de wekker, terwijl ik moeite moet doen om mijn ogen open te houden. De cijfertjes geven aan dat het vier uur in de ochtend is, veel te vroeg dus.Helaas gaat mijn vliegtuig dus om vijf uur, en moet ik nu toch echt opstaan.Met moeite ga ik rechtop zitten, wat nog een hele klus is. Het is echt moeilijk om zo actief te zijn, op de vroege ochtend.‘Niall? Are you awake?’, hoor ik Harry roepen.
Met een zucht stap ik uit mijn bed.‘Yes! I’m coming!’, roep ik terug.Ik loop naar mijn kledingkast toe, en ik kijk even wat ik aan ga doen.Er is niet meer zo heel veel in de kast, want het meeste neem ik mee, en zit dus al in de koffer.Omdat ik maar heel even met het vliegtuig moet, maar toch te lui ben om normale kleding aan te doen, pak ik een oude sweater, en een joggingbroek.Ik kleed me snel aan, en ik check nog even mijn kamer om te kijken of ik niks vergeten ben. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik ons kleine woonkamertje binnen.‘You’re looking a bit tired, Niall. Are you feeling well?’, vraagt Harry meteen bezorgd.‘Yes! I’m feeling great! I’m just tired because of this short night. Aren’t you tired?’, vraag ik.Harry loopt naar de keuken, en komt na een paar seconden weer terug met een bord met wat brood erop.Ik ga zitten op de bank, en Harry geeft mij het bord.‘No, bizarrely not! I’m very happy today, actually.’, zegt Harry.‘Well, that’s good to hear,’, zeg ik sarcastisch. ‘You’re happy because I’m leaving today?’Harry lacht even, en schud zijn hoofd, waardoor een paar krullen voor zijn ogen hangen. Hij doet een soort haarflip, en zijn haar zit weer goed.‘Of course not! Maybe I have to be sad, but you’re going to live your dream, and I’m going to meet a new person. We both are going to have two amazing weeks, I’m sure about that.’, zegt Harry.Ik neem een hapje van mijn brood.‘You know I was just kidding?’, grinnik ik.‘Yes, but I just wanted to say that. It sounded a bit philosophical and I felt smart. That’s for the first time in my life!’, zegt Harry.Ik schud even lachend mijn hoofd.‘You’re weird Harry.’, glimlach ik.‘I know. That’s why you love me, right?’, grapt Harry.‘Of course I love you Hazz! I won’t ever leave you!’, overdrijf ik, en ik geef Harry een dikke knuffel.Ik hou Harry extra lang vast, zodat hij bijna geen adem meer krijgt.‘I can’t breathe Niall!’, piept Harry. Ik laat hem los, en ik grinnik even.Ik eet langzaam mijn brood op, en ik kijk naar de klok. Het is pas tien over vier, maar we moeten toch wel ongeveer twintig minuten met de auto rijden, dus we moeten nu echt vertrekken.‘Hazz? I think we should go now.’, zeg ik langzaam. Harry volgt mijn blik naar de klok, en vloekt langzaam.‘We have to be fast, Niall. We’ve only fifty minutes left!’, strest Harry.
Ik sta snel op, en Harry volgt nog geen seconde daarna mijn voorbeeld. Ik kijk even of ik hier niks meer heb liggen wat ik mee moet nemen. ‘Do you have your phone?’, vraagt Harry, als hij me ziet denken. Ik denk even na, en ik ren snel terug naar mijn kamer, om daar mijn mobiel aan de oplader aan te treffen. Ik was hem gewoon bijna vergeten, plus de oplader. Ik loop weer snel terug naar Harry. ‘Thanks Hazz, I almost forgot him.’, zeg ik. ‘Do you have everything now?’, vraagt Harry voor de zekerheid. Ik knik, en we lopen richting de gang. Ik denk even na over welke jas ik aan ga doen, maar de keuze word al snel duidelijk nadat ik het weerbericht nog een keer in mijn hoofd herhaal. Het word een dikke winterjas, die ik ga aandoen. Een paar minuten later lopen Harry en ik naar buiten, richting Harry’s auto.
Op naar het vliegveld.
