Nigredo

XI

İçindeki mutluluk dışına da yansımış gülerek merdivenleri inerken hayatında ilk defa bu kadar mutlu olduğunun farkındaydı genç beden.

Bir saat önce çıktığı odada geçirdiği gece onun için öylesine özeldi ki , içindeki mutluluk dinmek yerine geçen her saatle daha da artıyordu sanki.

Merdivenlerden hızla inmiş gördüğü herkese ' günaydın ' diyerek yemek salonuna girmişti. Dün yaptığı gibi yine bütün işlerini erkenden halledecek ve yatmaya gidecekti. Bu düzen onun için çok daha iyiydi.

Yavaş yavaş dolmaya başlayan yemek salonuna kısa bir bakış atmış her zamanki yerine oturarak kahvaltı için beklemeye başlamıştı. Beklerken gördüğü herkese gösterdiği neşeli tavır ise görenleri de mutlu etmiş , birçok kişinin yüzünde küçük bir tebessüm bırakmıştı.

" Sabah sabah bu neşenin kaynağı da ne? " Karşısındaki sandalye çekilirken sorulan soruyla omuzlarını silkmiş , önündeki boşluğu dolduran bedene bakmıştı. Üzerine tam oturan elbisesiyle her zamanki gibi yine güzel olmuştu Fiona. Bazen onun bu yönünü kıskansada bunu belli etmemek için elinden geleni yapıyordu. Çünkü bunun kendisiyle alakalı olduğunu biliyordu. Normal bir hayat yaşamak sanılanın aksine hiç de kolay değildi. Diğer herkes zaten böyle yaşadığı için ortada zorlanılacak bir durum göremiyordu ama o yıllarını dört duvar arasında geçirmiş birisiydi. Yaşamanın ne olduğunu dahi bilmezken öğrendiği tüm bu yeniliklere ayak uydurmak kolay değildi.

Bu yüzden de içine çöreklenen kıskançlığı bastırmak için gözlerini kapıya çevirmiş içeriye giren bedenleri izlemeye başlamıştı. Elbette öğrenecekti. Ama öğrenene kadar kendisine fazla yüklenmek yerine müsade etmek onun için her zaman daha iyi bir seçenek olacaktı.

" Dün dersine çalıştın mı? " Aniden gelen soruyla duraksamış , verecek cevap aramıştı zihninde ama beklenmedik bir anda gelen soru kendisini hazırlıksız yakalamıştı. Yüzüne yansıyan telaş ise karşısındaki bedenin oflamasına sebep olurken başını önüne eğmişti suçlulukla.

" Briella , derslerine çalışman gerekiyor. Buraya geleli kaç ay oldu ama sen hala daha aynı durumdasın. Çaba göstermezsen eğer öğrenemezsin. Bunu sana daha önce de söylemiştim. " Bilerek alçalttığı sesi ile karşısındaki yavru omegaya bakmıştı bir süre. Ona karşı böyle davranmayı kendisi de istemiyordu ama görevini en iyi şekilde yapmalıydı. Bu yüzden de gerektiğinde böyle bir tavır sergilemek zorunda kalabiliyordu , şuanda da olduğu gibi.

Karşısındaki başı eğik omega buraya gelerek hayatında birçok şeyin değiştiğinin zaten farkındaydı ama bir konuda yanılıyordu. Sandığının aksine birçok şey öğrenmemişti. Birkaç yeni şey görerek ve yaparak öğrendiğini sanıyordu ama aslında bildikleri bilmediklerinin yanında küçük bir nokta gibiydi. Ve bu durumu değiştirmek için de okumayı öğrenmesi gerekiyordu.

" Bugün ki dersi erken bitireceğim. Böylece kalan boş vaktinde verdiğim ödevleri yapabileceksin. Tamam mı? " Aldığı küçük bir baş sallayışla tebessüm etmiş karşısındaki omegayı diğerlerinin yanında daha fazla utandırmadan konuyu kapatmıştı.

Aldığı uyarı ise omeganın içindeki sevinci azaltmış kahvaltıyı sessiz bir şekilde yapmasına sebep olmuştu. Gece yaptığı gizli kaçamak ise hayatındaki birçok şeyi değiştiriyordu. Bu yüzden de ders ne kadar erken biterse bitsin buna vakti olmayacaktı. Ve ne kadar düşünürse düşünsün aklına derslerini gece onunla yapmaktan başka bir seçenek gelmiyordu. Ama bunu istemiyordu. Tüm ilgisini Evan'a vermek ve başka hiçbir şeyle ilgilenmemek istiyordu. Ama bu isteği şuan için imkansız gibi görünüyordu.

Tüm bu düşüncelerin ve kararsızlığın arasında kahvaltısını yapmış , dersine girmiş ve günü erken bitirmişti. Odasına çekilip etrafına bakarken ise ağır basan uykusuyla esnemiş ve ödevlerini geceye bırakarak derin bir uykuya dalmıştı.