🐰his bunny🐰J.JK (დასრულებული)

6

_თეჰიონ?... შეგიძლია ჩემთან მოხვიდე? ძალიან მეშინია.

_რა თქმა უნდა, ახლავე მოვალ!

_გმადლობ! _ ასე მთავრდება სატელეფონო ზარი.

შეშინებული გოგო ისევ საწოლის ქვეშ იყო მიყუჟული და უცდიდა თეჰიონის მოსვლას, დრო საშინლად იწელებოდა, რამდენიმე წუთი ასე კანკალში გაატარა ბოლოს კი ჭექა-ქუხილის გამაყრუებელ ხმას, ტელეფონის ხმა და განათება მოჰყვა. სოფიამ ტელეფონის ეკრანი განბლოკა და შეტყობინება გახსნა, სადაც კიმის შეტყობინება მოსულიყო "კარები გამიღე, ლამაზო", ტელეფონს თიშავს და სწრაფად გარბის კარების გასაღებად...

_როგორც იქნა მოხვედი. _ შეშინებული გოგო მაშინვე ზედ ეკვრის კიმს, რაზეც საპასუხოდ ხელების შემოხვევას იღებს წელზე.

_ასე რამ შეგაშინა?... მარტო ხარ? _ თვალებით მოათვალიერა ტერიტორია, სადამდეც შეძლო.

_არა, მარტო არ ვარ, ჯონგუკი და მირა ოთახში არიან... მე კი ქუხილის ძალიან მეშინია და მარტო ვერ ვჩერდები, მათთან ვერ მივიდოდი, ხომ ხვდები, არა? _ თეჰიონმა ჩაიცინა, რა თქმა უნდა, მიხვდა რასაც გულისხმობდა.

_მივხვდი. _ უხერხულად ჩაიღიმა _ ნუღარ შეგეშინდება, მე აქ ვარ! _ გოგოს თავისი ოთხკუთხედი და სასიამოვნო ღიმილი აჩუქა და სახლში შეაბიჯა.

მისაღებში შევიდნენ და დივანზე მოკალათდნენ, ორივენუ ჩუმად ისხდნენ, მხოლოდ გოგო ებღაუჭებოდა კიმის მკლავს.

_მოდი, ფილმი ჩავრთოთ, ყურადღებას გადაგატანინებს.

_კარგი. _ ფილმის ძებნას შეუდგნენ, მალევე კი ფილმ "a walk to remember"-ზე შეაჩერეს არჩევანი.

ფილმის სიუჟეტი სასიამოვნო და ამაღელვებელი იყო, ყველასაგან გარიყული გოგო და ცუდი ბიჭი, შესანიშნავ კომბინაციას წარმოადგენდა.

_ეს გოგო მეცოდება. _ ნაღვლიანად ამბობს სოფია.

_ვინ?

_ჯეიმი სალივანი, არ მესმის ასე რატომ ექცევიან, ის ხომ არაფერს აშავებს?