Reagan Davis ma dopiero piętnaście lat, a już zmarnowała sobie życie. Niestety podczas jednego ze swoich wybryków ginie i trafia do piekła. Jest przerażona nie tylko faktem, że umarła, ale także dlatego, że będzie się otaczać wśród ludzi(tzn. demonó...
Zanim zacznie się rozdział, chce tylko powiedzieć, że robię skip time, 5 dni później. Wiec tak, będzie grubo. A przynajmniej się postaram. To tyle Autorka~
Reagan ustawiła sobie budzik na 7:10. Wiedziała, że z Voxem nie żartów, a ponoć ktoś jeszcze miał tam być. Szykowała się w łazience i myślała co powiedzieć. Nie chciała uczestniczyć w żadnym głupim teleturnieju, zwłaszcza, że ten psychol go prowadzi. Poza tym przypomniał jej się wczorajszy wieczór z Alastorem.
,,Skip do wczoraj''
Reagan siedziała na dachu hotelu. Niffty powiedziała jej, że to całkiem fajne miejsce, jeśli chcesz o czymś pomyśleć. Dziwne, ale miała racje. Problem w tym, że nic nie wymyśliła. Siedziała tak zadumana dopóki nie usłyszała radiowego głosu.
-Moja droga, co ty tu robisz?
Odwróciła się i zobaczyła Alastora uśmiechającego się do niej.
-O...cześć Al, tak sobie siedzę i...rozmyślam-odpowiedziała niepewnie
-Mogę się dosiąść?-nie czekając na odpowiedź Radiowy Demon usiadł obok niej i zaczął mówić
-Alastor: Pamietam jak przeglądałaś kamienie w sklepiku Rosie
-Reagan: No...bardzo ładne były...
-Alastor: A który najbardziej przykuł twoją uwagę?
-Reagan: Najbardziej podobał mi się ametyst. Był tam taki jeden ładny, jeszcze nie oszlifowany kawałek...słyszałam, że działają uspokajająco
-Alastor: Ha! Kochaniutka nawet nie wiesz jak mi ulżyło Dziewczyna zmieszana spojrzała na niego, a ten wyciągnął mały sznurek, sznurek z tym ametystem, który jej się spodobał -Alastor: Mam nadzieję, że się nie pomyliłem
Oczy Reagan zaświeciły się, gdy wzięła kamień do rąk. To faktycznie był ten piękny, nieoszlifowany kamień, który jej się spodobał.
-A...Alastor...ale, dlaczego?-zapytała zmieszana i wzruszona nastolatka
-Moja droga to proste-powiedział Radiowy Demon-Lubię cię. Polubiłem od razu, gdy zobaczyłem cię w hotelu.
-Ja...-zaczęła po czym rzuciła mu się na szyje-Dziękuje
Co dziwne Alastor nie wyraził sprzeciwu, a do tej pory nie pozwalał się nikomu dotykać. (mimo, że sam dotykał innych). Sam nawet odwzajemnił gest. Potem tak siedzieli i rozmawiali do wieczora
Powrót do tego co teraz
Reagan była już umyta, pomalowana i ubrana w rzeczy poniżej
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
