brother¿/chanin, jeongchan

13

Jeongin uyandığında yanına baktı. Chan hala uyuyordu. Saati kontrol etti. Sabahın yedisinde uyandığı için kendine küfürler ediyordu fakat morali bozuk olduğu için erken uyumuştu.

Bekliyordu bu saatte kalkmayı.

Başını soluna çevirdi ve Chan'a baktı. Tatlı görünüyordu uyurken. Jeongin dün olanları düşündü.

Üstüne mi gittim acaba diyordu içinden ama ona bu şekilde davranması kalbini kırmıştı.

Yavaşça yataktan kalktı ve odasına ilerledi. Dolabından giyeceği kıyafetleri alıp banyoya ilerledi.

Kısa bir duş alıp çıkmış ve üstünü giyinmişti.

Dershaneye götürmesi için Chan'ı uyandırmayı düşünmüştü ama ondan bir şeyler istemek yapacağı son şeydi şu an.

Mutfağa ilerledi uyanana kadar kahvaltı hazırlayabilirdi.

Dolaptan iki yumurta aldı ve tezgaha bıraktı.

...

Kahvaltısını yapmıştı fakat Chan hala uyanmamıştı. Normal zamanlarda 8 de uyanan adam bugün neden hala uyuyordu.

Jeongin odaya ilerledi ve Chan'ın başının ucunda durdu. Yaşıyor mu acaba diye içinden geçirdiğinde içini bi korku sarmıştı.

"Ölmedin değil mi?" dedi fısıldayarak. Kafasını göğsüne indirdi ve kalbinin atıp atmadığına baktı.

Kulağına dolan ritim sesleri ile gözlerini kapattı. Gözlerini kapatmıştı. Fakat kafası hareketlenince gözlerini açtı ve kıkırdayan Chan ile karşılaştı.

"Ölmedim merak etme." dedi ve kahkaha attı.

Jeongin hiç bu anlar yaşanmamış gibi ayağa kalkarken Chan kolundan tutup kucağına çekmişti.

Oturur pozisyona gelip bacaklarının üzerine bacağını atmış ve yorgan ile hareket etmemisini sağlamış bütün bedenini örtmüştü.

"Nereye gidiyorsun yine kaçak." dedi ve sadece yüzü açıkta olan çocuğun dudaklarına minik bir öpücük bıraktı.

Jeongin hala ifadesizce bakıyordu.

"Gidicem bırak beni." diye hareketlenmişti fakat Chan izin vermedi.

"Sıcak bırak!" diye bağırmıştı ama yine izin vermemişti.

"Barışmadan şurdan şuraya gidemezsin Yang. Baksana soy adlarımız çok benzemiyor mu? Yang Bang... Harf değişikliği yapmaya ne dersin?"

Jeongin gülümsemişti fakat olmaması gerekiyordu.

"İstemem soy adımdan memnunum."

Chan Jeongin'i serbest bırakıp. "Pekala git o zaman." dedi.

Serbest kaldığı için rahatlasa da hareket edemiyordu.

"Neden bu kadar çabuk pes ettin." dedi fakat chan yüzüne bakmıyordu.

"Hey." diyerek yüzünü elleri aradına aldı.

Chan ondan başka yerlere bakmaya çalılıyordu.

"Küstün mü? Hey küs olan benim."

Chan kendini tutmaya çalışmıştı ama başaramadı ve gülüp kollarını beline doladı küçüğün.

Ardından yatağa yatırdı ve sıkıca sarıldı.

"Seni çok seviyorum ve çok özür dilerim."

Jeongin bir süre düşündü. Uzatmamakta karar kılmıştı. "Tamam affettim." dedi ve boynuna sarıldı üstündeki bedenin.