brother¿/chanin, jeongchan

6

biraz yorum atar mısınız 🥺🥺

...

Akşam'a kadar Jeongin'in odasını düzenlemişlerdi.

"Acıktın mı?" demişti Chan işini bitirip Jeongin'in yatağına uzanmıştı.

"Acıktım." demişti onaylayıp.

"Ne yapalım. Lütfen bugün de dışarıda yemeyelim. Bünyem kaldırmayacak." demişti ağlar gibi yapıyordu.

Chan her zaman kendini tüm benliğiyle yansıtmaya çalışıyordu ki Jeonginin de yakında gerçek kişiliğini göstereceğini umut ediyordu.

'Ne kadar yakın olursam o kadar hızlı adapte olacak'

"Yemek yapmakta iyiyimdir." demişti Jeongin.

"Vay Yang Jeongin hakkındaki ilk bilgim bu oldu sanırım."

"Hayır. Yetim olduğumu da biliyorsun. Karanlıktan korktuğumu da." demişti gülümseyerek son kıyafetini katlayıp dolaba yerleştirmişti.

"Ah evet ama yetim değilsin ben varım. Ben senin abin sayılırım." demişti Gülümseyerek.

'Abi mi!' diye haykırmak istemişti. Chan'a hayranlık duyarken abi diye bahsetmişti kendinden.

Jeongin her saniye daha da hayran oluyordu bu kusursuz adama. Kendini daha da kaptırmaktan korkuyordu.

"Aslında gastronomi okumak istiyordum ama yapamayacağımı fark ettim. Fazla baskıya gelemiyorum." demişti.

"Hmm peki ne düşünüyorsun." demişti Chan oturur pozisyona gelip bağdaş kurmuştu yatağın ütünde ve ileri geri sallanıyordu.

"Emin değilim. Güzel sanatlar olabilir. Resim çizmeyi çok seviyorum." demişti.

Chan'ın gözleri masanın üzerindeki kalem seti, birkaç tuval, fırçalar ve bir o kadar da boyadaydı.

"İstersen bi sanat okuluna yazdırabilirim seni? Gelişmiş olursun hem."

Jeongin gülümsemiş ve başı ile reddetmişti.

"Ben kendim gelişmek istiyorum. Teşekkür ederim." demiş ardından eklemişti. "Mutfağa gidelim mi?"

Chan başıyla onaylayıp ayağa kalkmış ve Jeongin'in arkasından mutfağa ilerlemişti.

Jeongin başta çekimse de dolabın kapağını açmış ve malzemelere bakmıştı.

"Bunların yeteceğini sanmıyorum." demişti Chan'a dönüp. "O zaman alışverişe gidelim." demiş ve yaslandığı tezgahtan ayrılmıştı.

İkili evden çıkıp arabaya ilerlediğinde Jeongin onu durdurdu. "Yürüyerek gitsek olur mu?" demişti Chan'ın kolunu tutarken.

"Tabii ki de. Hem iyi gelir biraz yürüyüş." demiş kolundaki elini tutup parmaklarını iç içe geçirmişti.

"Hyung." diye seslenmişti ilk defa Jeongin. Chan olduğu yerde durmuştu.

"Ah ne dedin bir daha söylesene. Bana ilk defa Hyung hatta bana ilk defa bir hitapla sesleniyorsun." demişti gülerek.

Jeongin de güldüğünde aklındaki şeyi sormuştu.

"El tutma alışkanlığın var?" demişti kenetlenmiş ellerine bakarken.

"Hayır." diye karşılık vermişti Chan ise.

"Sürekli elimi tutuyorsun. Sürekli olarak ellimi sıkıyorsun hafifçe. Dikkatin hep sende olmasını istermiş gibi?" demişti gözleri hala ellerindeydi.