Mine Forevermore

Kabanata 1

Kabanata 1

Bardagulan

Inilibot ko ang tingin sa mga kaklase ko na sobrang tahimik habang nakikinig sa teacher namin.

I glanced at our teacher and I saw her writing on the white board while she was discussing something I hardly understood because my mind was elsewhere.

Unti-unti akong lumapit sa tenga ni Abby. "Abby, kilala mo ba si Lorenzana?" Bulong ko sa kanya.

Nanlaki ang mga mata niya habang nakatingin sa unahan saka unti unti akong binalingan. Bahagya akong umatras at tiningnan ang nanlalaki niyang mga mata.

"Are you serious, Nasia?" She whispered back in disbelief.

"Why?" I whispered and frowned at her reaction.

Her lips parted and shook her head several times. "I don't believe you."

"Bakit nga kasi." pilit ko pa.

"Ms. Alvarez ano na naman yang binubulong bulong mo kay Ms. Andaya?!"

I bit my lip and slowly backed away to faced our teacher who was already staring sharply at me. I smiled sweetly at her.

"Ano? Mangungupya ka na naman? Baka gusto mong minus-an sa quiz?" Tumaas ang kilay ng mataray naming guro.

"I just ask her a question ma'am. Minus agad?" Sambit ko at halos umirap.

"If you have a question, then ask me!" Our teacher shouted loudly and then turned to Abby. "Bakit? May maisasagot ba naman yang katabi mo sa tanong mo?!"

Napabuntong hininga ako at ngumiwi.

"Ms. Andaya! What is your friend question. Can you give us the answer." Our teacher added.

Binalingan ko si Abby ng hindi siya sumagot.

"Ano? Walang sasagot sa inyong dalawa? O gusto niyong kayong dalawa ang minus-an ko? Kanina pa ako nagtatatalak dito hindi naman pala kayo nakikinig." Sermon niya pa sa amin.

Goodness! She's so strict! Hindi ko nga alam kung paano niya naririnig ang sobrang hinang bulong namin. Napailing ako.

Hindi ba pwedeng magsalita kahit konti habang nagtuturo siya? Pakiramdam ko ay mapapanis na ang laway ko sa sobrang tahimik ng mga kaklase ko.

Is she a bat? Ang lakas ng radiation, eh.

I glanced at Abby and noticed that she was too stiff in her seat. My forehead furrowed at her reaction and glanced back at our teacher.

Ang chismosa din talaga neto ni ma'am.

"Nagtatanong lang po ma'am kung sino si Lorenzana. Bakit ma'am kilala niyo po ba?" Tanong ko sa kanya.

I saw our teacher blink at my question along with the loud laughed of my classmates. Sa huli ay suminghap ang guro sa akin at galit ang mga matang tinitigan ako.

"Kaya naman pala. Kasi puro lalaki na naman yang nasa utak mo." Turo niya pa sa akin.

I tilted my head and waited for what she would say next. Pero hindi niya na dinugtungan.

"Oh? Anong tinitingin tingin mo?!" Sigaw niya uulit. Mukhang pati ang pagtitig ko ay iritado siya.

"I'm waiting for your answer ma'am." I shrugged. "Maybe you have the answer to my question since my friend here cannot give me the answer." I added at sinulyapan ang katabi ko na nakaawang na ang labi sa akin.

Narinig ko pa ang malakas na tawanan ng mga kaklase ko. Narinig ko din ang pagngisi ng katabi ko kaya naitikom ko ang labi para pigilan din ang pagngisi.