9

2.6K 149 12
                                    

[Zawgyi]

❝အရိပ္အကဲခတ္ေတာ္သည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးေနတတ္ေသာ မမၾကည္ျပာသက္ေဝသည္ အမွန္တကယ္တြင္မူ ခ်စ္သူ၏ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကိုပင္ ရိပ္မိနားလည္နိုင္သည့္သူမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ပါ​ေခ်။❞

❀❀❀

“အမွတ္ေတြလည္း မီေနတာပဲဟယ္။
ကိုယ့္အိမ္ကလည္း တတ္ႏိုင္တာပဲကို။
ေဆးေက်ာင္းပဲ တက္ပါလား။”

“ကိုယ္မွ ဝါသနာမပါတာ။”

“အဲ့ဒါဆို ဘာလို႔bioယူခဲ့ေသးလဲ။”

“text bookပါးလို႔ေလ။”

ၾကည္ေဝ မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔
မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
မင္းေကာင္းေအာင္က ရယ္သည္။

တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္ ဒီေကာင္ေလးက
ဘာမွန္းကိုမသိ။ အခုလည္း ေျပာေနပံုက
သက္​ေမြးဝမ္း​ေၾကာင္း ​ေရြးခ်ယ္တဲ့အ​ေရးကို​ေတာင္ အေလးအနက္မ႐ွိသလိုမ်ိဳး။

“ေပါ့ပ်က္ပ်က္ေတြ ေလ်ွာက္ေျပာမေနနဲ႔။
​သူမ်ား​ေတြ တက္ခ်င္တိုင္းေတာင္
တက္လို႔မရတဲ့​​ေက်ာင္းကို။ ​ေနာက္ၿပီး
ဆရာဝန္ဆိုတာ ဂုဏ္လည္း႐ွိတယ္။
ကုသိုလ္လည္းျဖစ္တယ္။
သူမ်ားအသက္​ေတြကို ကယ္​ေပးရတာ
ဘယ္​ေလာက္​ေတာင္ ျမင့္ျမတ္လိုက္တဲ့
အလုပ္လဲ။”

“ကိုယ္ကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဒုကၡေပးတဲ့ လူဆိုးျဖစ္မေနရင္ ေတာ္ၿပီလို႔​ေတြးတာပဲ။
မျမင့္ျမတ္ရင္လည္း ေနပါေလ့ေစေတာ့။
ဒါမွမဟုတ္လို႔ မမက ကိုယ့္ရဲ႕
မြန္ျမတ္သန္႔စင္တဲ့ပံုကိုမွ ျမင္ခ်င္တာပါ
ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ ​ကတံုးတံုးၿပီး
ဘုန္းႀကီးပဲ ဝတ္လိုက္ေတာ့မယ္ကြာ။
မမက အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔ ကိုယ့္ကို
တသက္လံုး ကိုးကြယ္ရမယ္ ဒါပဲ။”

“နင္ မေတာ္ေသးဘူးလား။”

ၾကည္ေဝ တကယ္စိတ္ဆိုးလာတာ။
ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ေအာ္ပစ္လိုက္သည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ႐ွိ​ေန​သည့္ အငယ္ေကာင္က
ရန္ျဖစ္ေနသည္ထင္သလားမသိ။
လွမ္းေမးေလသည္။

“အစ္မ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ။”

ၾကည္ေဝ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
အငယ္ေကာင္က ထပ္မေမးေတာ့ဘဲ
သူ႔အလုပ္သူ ျပန္လုပ္ေနသည္။

မမကြည်ပြာသက်ဝေ (completed )Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang