Çağan; seni becermemi hâlâ istiyor musun?
Siz; ilk önce beni bulman gerekiyor.
Çağan; bulamayacağımı kim söyledi?
Siz; beni bulman için ilk olarak görmen gerekir
Çağan; göster kendini?
Siz; bu bir şeyi değiştirmez.
Siz; sen bana hep körsün.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neden yaptın bunu Sezen?"
Gece neredeyse aydınlanmaya başlamış, saatlerdir duymayı beklediğim soru; Çağan'ın dudakları arasından, zehire bulanmış bir kırgınlıkla yüzüme çarpmıştı.
Çağan'ın göğsünde yatarken sabaha kadar aynı soruyu kendime sormuş olsam da cevaplarım oldukça yetersiz ve niteliksizdi.
Parmaklarım teninde an'ın gerçekliğini kavramak istercesine geziniyor, nasıl bu duruma geldiğimizi anlamak için büyük çaba sarfediyordum.
"Nalan ablayla tanışmışsın"
Cevap vermemeyi seçtiğimde bana biraz zaman tanımayı düşünmüş olacak ki üstelemedi.
"Hoş bir kadın"
Dudaklarım kıvrılırken, bu kadar uğraşmasındaki sebebin ben olduğumu bilmek hoşuma gidiyordu.
"Çocukluğumda annem çalıştığı için beni hep Nalan ablanın yanına yollardı."
yaşananların ağırlığı göz kapaklarıma çöktüğünde dudaklarımı ıslatıp devam etmeye çalıştım.
"Nalan ablayı görmüşsün işte, tuhaf bir kadındır. Beni hep olmayan kızının yerine koydu, korudu kolladı. Onun yanında büyümek...nasıl desem? Her gün farklı bir kitabın kapağını aralamak gibiydi"
Devam etmemi istercesine ellerini saçlarıma atıp usulca dolaştırmaya başlamış, sözümü kesmemek için tek bir kelime dahi etmemişti.
"Ne zaman yanına gitsem, benim için çay ve kurabiye yaptığını bildiğimden koşa koşa bahçede ki masalardan birine oturur, yeni bir öykü arayışı içinde onun gelmesini beklerdim.
Bu durum nereden baksan on beş yaşıma kadar böyle devam etti.
En sonunda göğüslerim büyümeye, boyum uzamaya, fikirlerim olgunlaşmaya başladığında yine beni o masaya oturtup kendine bir dal sigara yaktı."
