ZENNE-BXB

KAYIPLAR

1 Hafta sonra...

Sahneye çıktığımda Karşımda yine o vardı. Bugün de mekan kalabalıktı.

Fakat gözüm ilk onu seçtiğinde gözlerime küfür ederek bakışlarımı diğer seyircilere çevirdiğimde beni heyecan ile izliyorlardı.

Arkadaki müzik sesini belli ettiğinde Dans etmeye başladım.

Sahneye savursuğum kumaş tüller fihürlerimi estetik bir şekilde gözler önüne serdiğünde daha kıvrak bir şekilde hareket etmeye başladım.

Aradan geçen bir haftada her gün buradaydı beni izliyordu bazen salonu kapatıyordu bazende beni öyle dikkatlice izliyordu ki sanki ruhumu görüyordu. Ellerimi biraz sola yatırarak atmaya doğru kalçalarımı savurarak etrafımda döndüğümde elbisemdeki tüller Etrafa saçıldığında müziğin ritmini daha çok hissediyordum.

Daha güçlü daha hızlı Dans etmeye başladım. Daha kıvırtarak göbek atarak oryantel havasına girdiğimde dudaklarımda bir gülümseme vardı.

Dans etmek benim Ruhumda vardı.bu tutku ben ölene kadar devam edecekti.

Dansım sonunda bittiğinde alkış fırtınası ile sahneden inerek odama girdiğimde telefonum çalıyordu.

Telefonu açtığımda "alo emir bey ile mi görüşüyorum" diyen yabancı bir ses duydum.

"evet benim siz kimsiniz" dediğimde "ben doktor Ayhan kuzu sizi devlet hastanesinde arıyorum anne ve bababanız Ayla hanım ve erdem bey trafik kazası getirildikleri hastanemizde hayatlarını kaybetiler" Elimdeki telefon yere düştüğünde beynim durmuştu.

Gözümden bir damla yaş düştüğünde nasıl ayağa kalktığımı hastaneye nasıl gittiğimi bilmiyordum ama o morg odasında onların cansız bedenlerini gördüğümde yüreğim o kadar acıdı sanki biri kalbimi sıkıyordu.

Gözyaşlarım benden bağımsız akıyordu.

Onlar benim anne ve babam dı ne kadar beni desteklememiş olsalarda onlar benim ailemdi.

Ben ailemdi kaybetmiştim.

Bedenim acıyordu.

Gözyaşlarım içinde Morgtan çıktığımda apar topar üstümü değişyirmediğim için kıyafetime tuhaf bakan insanları sikime bile takmadım.

Benim anne ve babam öldüler lan.

Ben ailemdi bir gece de kaybettim.

"Anne baba" fısıltım ile hastane koridorunda hüngür hüngür ağlarken nefesim soluğumu tıkıyordu.

Ertesi gün Sahneye ruhsuz bakışlarım ile çıkarken gözlerim ve ruhum o kadar boştu sanki göğüsümdeki kalbimi çıkartmışlardı.

Gözlerim locada oturan adama çevirdiğimde Kaşlarını çatarak yüzümü inceliyordu umursamadım.

Hiç bir şey hissetmiyordum nefesim çiğerimi yakıyordu.

Müzik arkandan duyulduğunda peçenin üstündeki gözlerim dolduğunda ellerimi iki yana açtığımda ellerim boşluğa düştüğünde ayaklarım bedenimi taşımayarak yere düştüğünde gözlerim kapandı ama ruhum Hala orada can çekişiyordu.

Etrafa yankılan sesleri duyuyordum sonra bedenimi havalandığını hissettiğimde bilincim karardı.

***********
AKLIMDAKİ HER ŞEYI PLANLAYARAK YAZIYORUM BEYBILER BAKALIM NELER OLACAK. YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN SARMAŞIK VE KIRIK KALPLER SOKAĞINA BÖLÜM YAZDIM FAKAT INTERNETİM OLMADIĞI IÇIN LEPTOPTA DURUYOR AKŞAM ATMAYA ÇALIŞACAĞIM MERAK ETMEYIN SIZI SEVIYORUM.