Bir gece Yeong-wonhan Lisesinin arka bahçesinde Kang Taehyun'un cesedi bulunur. Kuzeni Beomgyu ertesi gün Taehyun'un ölüm haberini aldığında yıkıma uğrar. Aynı gün okula Taehyun'a tıpatıp benzeyen gizemli bir öğrenci gelir ve okulda bir takım cinaye...
Bunu kimin yaptığını bilmiyordum. Polisi aramadan önce Soobin'in annesini aradım. Soobin'in kaçırıldığını söylemeden ağzından laf almaya çalıştım. Annesi bir haftalığına anneannesine gitmişti ve Soobin evde tek kalıyordu. En son telefonda konuştuklarında Soobin okuldan eve dönüyormuş. Bu da takip edildiği veya evinin önünden kaçırıldığı anlamına geliyordu.
Polisi aramam gerekiyordu. Tam numaraları tuşlayacağım sırada yabancı bir numara beni aradı. Tedirgince etrafa bakıp çağrıyı cevapladım. Önce karşımdaki kişinin konuşması için susup dinledim. Duyduğum ses tüylerimi ürpertmeye yetmişti.
"Görüşmeyeli nasılsın Beomgyu? Notta yazmayan küçük bir detayı hatırlatayım dedim. Polisi aramayacaksın. Biliyorsun beni içeride tutamıyorlar."
"Nasıl çıktın?"
"Bence cevabı biliyorsun."
"Maşan sayesinde."
"Aynen öyle. Şimdi kapatmam gerekiyor. Akşam bekliyorum. Polisi ararsan diye diyorum, mobese sistemi şu an önümde. Herhangi bir polis arabası yaklaşırsa anında vururum."
Aramayı sonlandırınca olduğum yerde kalakaldım. Yardım alabileceğim kimse yoktu. Oraya gittiğimde muhtemelen beni öldürecekti. Fakat planının böyle olmadığına emindim. Çünkü bir kere beni öldürmeye çalıştığında Taehyun gelmişti ve tekrar geleceğini biliyordu. Beni tamamen yem olarak kullanıp Taehyun'u öldürmeyi planlıyordu. Yaralanırsa onu kurtarabilecek tek kişi bendim ama benim kurtarmam gereken asıl kişi Soobin'di. Yani tamamen bir çıkmaza giriyordum. Kurtarabileceğim tek bir kişi vardı. Soobin'i kurtarırsam Taehyun'u sağ bırakmayacaklardı. Taehyun'u kurtarmaya çalışırsam da bu sefer ben vurulacaktım. Saat dokuza 2 saat vardı. İyice düşünüp bir plan yapmalıydım.
Karnım acıkmıştı ve aç karnına düşünemiyordum. Sahile indim ve kafelerden birine girip hızlıca bi kase ramen yedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Parasını ödeyip çıktım. Kumsal tarafına ilerledim. Hafta içi olduğu için bu saatlerde pek kalabalık olmazdı. Daha önce Taehyun ve Soobin'le birlikte burada piknik yapmıştık. Kumsalın girişindeki banklardan birine oturup düşünmeye başladım. Üç kişi arasından birini seçmem gerekiyordu. Ama öyle birini seçmeliydim ki herkes bir şekilde oradan sağ çıkmalıydı. Ve bunun tek bir yolu vardı.
***
Saat 20:10'da duraktan otobüse bindim ve başlangıca doğru yola çıktım. Planım işlemezse her şey darmadağın olacaktı ama risk almak zorundaydım çünkü başka çarem yoktu. En ince ayrıntısına kadar düşünmüştüm. Her şey yolunda giderse o maskeli kişinin kim olduğunu bile öğrenebilirdim. Telefonumu kontrol ettiğimde annemin defalarca beni aradığını fark ettim. Hepsini silip mesajlar uygulamasına baktım. Eğer gece yarısından önce haber vermezsem polisi arayacağını söylemişti. Mesajını görmem onun için yeterli bir haber olurdu. Görüldü atıp uygulamadan çıktım. Otobüsten indiğimde etraf yine çok karanlıktı. Kış yaklaştığı için artık hava daha erken kararıyordu. Telefonumun fenerini açıp ilerlemeye başladım. Soobin daha önce burada takip edildiğini söylediği için etrafımı kontrol ederek ilerliyordum. İnşaat binası görüş alanıma girdiğinde derin nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. Soobin'in orada olmama ihtimali bile vardı ama onların istediği kişinin ben olmadığımı biliyordum.
