özgür ruhlar, hyunho

24| kaybediş,

bu bölüm öyle çok bekledi ki bu anı...

keyifli okumalar.

🎭

"Bir gün avucumun içine düşeceğini biliyordum Hwang."

"Beni gördüğün ilk andan beri bunu planlıyordun."

Başını salladı hiç çekinmeden. "Kolay da oldu, biliyorsun."

*

"Babam neden bizi de götürmedi ki Hyunjin?"

Elimdeki boya kalemini bıraktım. "Böylesinin daha doğru olduğunu düşünmüştür tatlım, bize babanı beklemek düşüyor."

Başını salladı ve bana döndü. "Onu evimizde bekleyeceğiz." Tebessüm ettim ve "Öyle yapacağız." dedim.

"Bay Hwang, çalan telefon sanırım sizin." Gözlerim arkamızda kalan ve elinde telefonla salona giren Yujin'e döndü. Evet elindeki telefon benimdi. Ayağa kalktım. "Evet öyle," Uzattığı telefonu aldım ve gülümseyerek teşekkür ettim.

Ekranda Jisung'un adını görmemle telefonu açtım ve "Alo?" dedim.

"Hyung."

"Günaydın Jisung!" dedim.

"Günaydın, nasılsın?"

"Oldukça iyiyim, ya sen?"

"Ben de öyleyim, sabah erkenden kalktım işte. Her zamanki işlerle uğraştım."

Konuşma gittikçe garipleştiğinde kaşlarımı çattım.

Jisung sabahları dersi olmasa asla erken kalkmazdı.

"Güzel, bir sorun mu var?"

"Hayır, sadece Taejun ile takılacağız. Bu yüzden bize katılıp katılmadığını sormak istedim."

İşte tam olarak şimdi, her şey şüpheliydi. Jisung ben üç gündür eve gitmemişken benimle böyle rahat konuşmazdı. Bana trip atar, sinirlenirdi. Sabahları erkenden kalkmaz, kalksa bile bütün işi Seungmin ve Changbin'e bırakırdı.

Taejun ile de sabahın onunda takılmak istediğini de sanmazdım.

"Şimdi mi?" diye sordum.

"Evet, seni almaya geleceğiz."

"İyi, gelin." dedim. Gözlerim arkamda kalan Minjun'a değdi. "Minho'nun evindeyim. Taejun biliyordur."

"Peki hyung, görüşürüz."

Hiçbir şey söylemeden yüzüme kapatıldı telefon. Her şey yeterince açıktı.

Mınho'yu aramak istemiyordum çünkü kapıdan çıkmadan önce dudaklarımdan öpmüş ve bugünün güzel geçeceğine söz vermişti. Güzel gününü mahveden olmak istemiyordum.

Adımlarım salondan ayrılıp mutfağa yönlendi.

"Yujin," dedim mutfağa girerken.