-MAJOR EDITING-
In the dark underworld of organized crime, where loyalty is prized and trust is rare, a forbidden romance blossoms between Amelia, a struggling artist, and Sebastian Moretti, the enigmatic mafia boss. When their paths collide after A...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Tahimik lang akong nag aantay sa lobby area ng gym na 'to habang inaantay na makalabas ng banyo si Sebastian. Naiinip na nga ako dahil halos mag iisang oras na siyang nasa loob. Ano bang ginagawa non?
Sila Fernan naman busy na sa pag aayos ng mga baril don sa dulo kaya wala akong makausap dito. Isa pa...I don't even bring my phone para man lang sana malibang ako. Nakapagpalit na nga rin ako lahat lahat ng damit samantalang siya hindi parin tapos.
Katukin ko na kaya?
Bumuntong hininga ako bago ko naisipan na tumayo para puntahan na ang boss ko.
As I stood still on the entrance of the bathroom ay sya namang biglang pagbukas nito.
Lumabas si Sebastian doon.
Napaatras pa nga ako ng bahagya dahil masyado nyang kinakain ang space ko. He look so fresh, since katatapos nya lang maligo. May puting bimpo pa nga na nakapalibot sa batok nya at bahagya pang tumutulo ang basa nyang buhok. Nakasuot na rin sya ngayon ng dirty white shirt at blue faded jeans ng lumabas siya ng banyo.
"Sorry to make you wait. Nag intay ka ba ng matagal?" pagtatanong nya at tsaka mabilis na naglakad papalayo.
Agaran naman akong sumunod sa likod nya.
"Ahm...hindi naman sakto lang. Nagpahinga lang ako habang wala ka pa." paliwanag ko.
I lied. Halos makatulog na nga ako sa tagal nya.
Sinabayan ko nalang siya sa paglalakad at aksidente kong nabangga ang braso nya dahil sa sobrang pagmamadali.
Huminga lang sya ng malalim pero di na ako ulit pinansin.
First thing I notice. He seems a bit distant to me.
Tuwing nadidikit ako o tinatry ko man lang na lumapit sa kanya bigla bigla na lang itong lalayo ng ilang pulgada sa akin.
May problema ba? I mean...may nagawa ba akong mali?
Siya kaya 'tong pina iyak ako kanina. Kung tutuusin nga dapat ako ang magsungit sa kanya pero mukhang kabaligtaran pa ang nangyayari.
Tss!
Dinala na ako ngayon ni Sebastian sa likod ng gym building at hindi ko inaasahan na may isang malawak na fire range area pala doon. The lot area is spacious and the distinct smell of gunpowder fills my nose lalo pa nung tuluyan na akong makapasok.
Unang makikita mo don ay kabi-kabilang shooting lanes na typically may pulang bilog na marka sa bawat stations na nandoon at the same time may mga nakaharang na bullet proof glass partition sa bawat concrete walls nito.
Nabanggit rin kase ni Sebastian na tuturuan nya ako ng basic fire arms training na posible ko daw magamit sa mission ko kung nagkataon.
Okay lang naman iyon para sakin. I'm actually a fan of guns. They just look so damn cool right?
