bir belieber'ın hayali ( justin bieber fan fiction)

1.bölüm/unutulmayan gün

Yine ranzanın altında oturmuş elimde ki telefonumdan twitter'a girerken annemin dırdırını dinlememek içinde justin bieber- one time açmıştım. Twitter da oylamaya destek olurken mesaj geldiğini görüp üstüne tıkladım ve okuduğum gibi sevinç çığlıkları atmaya başladım.

''büyük farkla öndeyiz''

Evet ben belieber. Her genç kız gibi justin bieber'ın hayalini kuran ama hiçbir zaman ona sarılamayacak olan kız. Hayal dünyasında yaşayan gerçekler aklına geldiğinde ise bileklerini kesip ölümden dönen kız. Ama hiçbir zaman onu sevmekten vaz geçmeyen vazgeçmeye çalıştığında ise tekrar bileklerini kesen kız. Onun bir gülümsemesini görebilmek için gecesini gündüzüne katıp hastag'lara destek veren kız. bana psikopat diyebilirsiniz ki zaten bende normal olduğumu düşünmüyorum.(gerçek)

Düşündüğünüz gibi şu anda da oylama var ve 7/24 gözlerimi telefondan ayırmadan tweet atıyorum. Sadece o gülüş .içten bir gülüş .bir çift bal rengi gözlerin parlaması ve ''I LOVE YOU BELIEBERS'' deyişini duymak için...

İçeriden gelen tıkırtılarla dikkatim dağıldı ve yüzüme kuruyan yaşları hissettiğimde ağladığımı fark ettim-her zaman ki gibi- içeriye gitmeden önce telefonumun ön kamerasını açıp kendime baktım. Aman tanrım!! Hortlak gibi görünüyordum. Göz bebeklerimin etrafı halka şeklinde şişmiş, gözlerim büyümüş bir nevi eşek gözünü andırıyordu.

-aman ne güzel

Başımı ranzanın tavanına vurmamaya özen göstererek kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kilidi de yavaşça açtıktan sonra salona çıktım. annem babamla fısır fısır bir şeyler konuşuyorlardı. Ne zaman gelmişti bu adam? Ya da en önemlisi fısır fısır ne konuşuyorlar? Sanki bizden bir şeyler gizler gibi. neyse belki özeldir ama onların ne özeli olabilir ki?

Babamın annemi aldatmadığı kız kalmadı. Ah pardon düzeltiyorum ''kız '' değil ''sürtük'' olacaktı. Yüzüme tiksinç bir ifade yerleştirip arkamı döndüm tam odamın kapısını açıp içeri girecektim ki babamın sesi buna engel oldu.

''kızım''

yüzümde ki tiksinç ifadeyi silmeden yüzümü ona döndüm ve cevap vermeden devam etmesini beklemeye başladım.

''babana bir hoş geldin demek yok mu?''

Ne!!! Onu karşılamamı mı bekliyordu? Hıh bu adam cidden kafayı yemiş.

''sana hoş geldin dememi istiyorsan erken geleceksin gece 'nin 1'İnde değil.''

İçimdekileri dışarıya vurduğumda sinsice sırıtmak istemiştim fakat gülümsersem dalga geçtiğimi düşünürdü ama ben çok ciddiydim. Ve yüzümden de bunu anlamak zor değildi.

''ben senin babanım tabi hoş geldin diyeceksin''

Bu seferde damardan girmeye çalışmıştı

Sonuç: başarısızlık

''babam olman eve kendi EVİNE geç geldiğin anlamını değiştirmez ve bende sana hoş geldin demiyorum!''Babamın yüzü kızarmış ve bana öfkeyle bakan gözleri irileşmiş hareketsiz bir şekilde göz bebeklerimin içine bakıyordu tabi aynı şekilde bende ona bakıyordum. Tek fark benim sinirden yüzüm kızarmamıştı. Çünkü az önce babamı g*t etmiştim.