Showbiz Series #4: It Is What It Is

CHAPTER 27

"Bakit nga ba hindi mo sinasagot noong nagtanong ako?" I curiously asked. I really want to know the reason kung bakit napunta sila ng Switzerland.

Hinalikan niya ang likod ng palad ko habang nagmamaneho. Tuloy kami sa pinangako kong date. Ayos na rin kami, eh.  Mahal niya pala ako.

"I'm scared." kinabig niya ang manubela.

"About what?" 

Lumingon siya sa 'kin, alam na alam niyang tatanungin ko siya hanggang malaman ang sagot niya.

"Takot akong malaman mo yung balita na pwedeng kang matuwa at malungkot in the same time." kumunot ang noo ko.

"What news?"

"A work."

"Work? What kind of?" dami-daming work, alin doon ang tinutukoy niya.

Bumugal ang pagmamaneho niya. Hindi ko naman tinanggal ang interesado kong mukha na marinig ang sagot niya.

He smiled like he's not comfortable; not ready to answer the question.

"Babe, tell me. Bakit mo pa itatago, para naman akong other sa'yo? boyfriend mo kaya ako." pabiro kong pagpapaalala sa kanya. "Mamaya, nakalimutan mong may jowa ka pala."

Josh cleared his throat.

Inayos ko ang upo ko.

"One of the big film production companies in London offered me a contract. They want me be part of their upcoming project." napailing ako, not because of that, but because I don't like his energy. "But I'll refuse it," he added.

Sinandal ko ang sarili ko sa passenger seat while holding his hand tightly. I want to make him feel that I am here, beside him.

"Babe, why you seem unhappy?" tumawa ako at sinubukan pagaanin ang mood niya. "'Di ba gusto mo 'yon? Gusto mong ma-apperiacte nila yung talent mo." malumanay kong tanong.

Umiwas siya at tinuon ang paningin sa kalsada na halos walang sasakyan na dumadaan.

"Babe, don't turn down that offer." I told him. "Hindi lahat ng artista nao-operan ng ganyan." sinubukan kong maging maingat sa pagbigay ng opinion, he's not in the mood, and ayaw kong mag talo kami.

"Hindi ko rin gusto na iiwan kita dito." napapikit ako sa sinagot nito. "One of a lifetime offer, yet, tayo na kasi yung iniisip ko. Gusto kong kasama ka araw-araw; kasama kang tapurin ang mga pangarap natin." nanuyo ang lalamunan ko sa sinabi niya.

Gusto ko siyang kontrahin, ayaw ko naman siyang mauwi ito sa pag-aaway.

"Kahit naman nasa London ka, sabay pa rin natin tutuparin yung mga pangarap natin." sagot ko sa rason kung bakit ayaw niyang tanggapin ang pagkakataon na para sa kanya. "Josh, hindi naman porket lalayo ka, hindi mo na ako kasama. I am always here, not physically, but you know that I always supporting you every victory you have." paliwanag ko.

Ito na yung panahon na kahit masakit, kailangan kong lumaban. Mahal ko siya, and the stars aligned on that journey of him, so I chose to support him, than make him pressure on what he will choose.

"Andy, hindi na magbabago desisyon ko." sagot niya. "Malapit na ba tayo?" tinignan niya ang mga restaurant na aming nadadaanan.