Ölmeyemeyilliyim

76

İnsanlardan nefret ediyorum, hepsi çok bencil ve kendilerini düşünmek konusunda usta. Anneler çocuklarını seviyor çünkü zorunda hissediyorlar. Babalar çocuklarını koruyorlar çünkü zorundalar. Biyolojik kimlikleri üzerinden yaptıkları binlerce şeyden biri de ebeveynlik. Bu kadar saf sevgi bile şaibeli gelmeye başladığında kendime çok fazla şüphe ettiğimi söylüyordum. Son zamanlarda sadece haklı olduğumu görüyorum. İnsanlardan birkaçına çok güvendim. Cidden beni düşünen insanlar oldu. Bunların hiç biri ailemden değildi. Bu durum beni daha çok düşünmeye itti. Ben insanlar konusunda öyle değilim. Ben daha da bencilim. Kendi intiharımı bile şova dönüştürmeyi kendime dayattım. Kendi içimde sürekli kavga halindeyim. Genetiğimde ki ben miyim, yoksa kendimi geliştirdim ve kurtuldum mu sanmam. Biz kaderi hep ilahi bir şey olarak gördük ama kader kanımızın her damlasına işli bir şekilde hayatınıza etki ederken siz bir kaderi değil kararlarınızı yaşıyor sanıyorsunuz. Her daha fazla ebeveynlerimizin karışımından bir hayat yaşayarak ölmeyi bekliyorsunuz. Ölüm sürenize bile o genetik karar veriyor. Hayata benim gibi yenik başlarsanız da 20lerinizde uyuşturucu, alkol komalarına girmek varken endişelerle birlikte bir yatakta birkaç şarkı dinleyerek geçirirsiniz. Karanlık sizin eviniz olur. Kafanız hep doludur, gülüşleriniz boğuktur ve hemen kesilir. Heyecanlı bir durumdayken bile anında dalarsınız. Bolca küfür edersiniz, hiç bir şeyde iyi değilsinizdir. Her şeye sinirlenisiniz bu aileniz, ölen babanız ve bir kara parçasıda olabilir. Sizi buraya getiren genetiğiniz ve ailenizin para durumudur.

1