Ölmeyemeyilliyim

93

27.02.2022

Göz altları morarmış, saçları dağınık, sakal traşı yarım yamalak, burnu soğuktan morarmış, kansızlıktan iyice beyazlaşmaya başlamış bir ceset mi insan mıyım. Bilmiyorum. Tek bildiğim artık sadece yaşıyorum. İçten ve dıştan bunu yapmayı başarmak için yıllarımı verdim. Sonunda alkışlar eşliğinde başardım. Duyguları olmayan biri olmayı başardım. Ne başarı ama sistemi, devletleri, dinleri karşıma almıştım ama kendimi unutmuştum. Asker gibi üretmeye, tüketmeye ve ölmeye programlanmış beni. Yılların en başında bebek iken kodlanmıştı kanıma ırkım, dinim, cinsiyetim, işim, devletim... Kanımda akıyorlar mı hala yoksa kanım akıyor mu? Şiddete meyilli, intihara meyilli, otoriteleri red eden ben miyim hala... Yoksa o kişi yıllar önce öldü mü, kaderine razı ortadoğulu muyum yoksa dünya vatandaşı mıyım. Soğukkanlılık ile içimde ki isyanları bastırdım. Kanım içime saçıldı içim k��pkırmızı bir şarap gibi dışım bembeyaz bir örtü. Ölmek ile yaşamak arasında bir fark yok. Nefes alıyor muyum yoksa sadece veriyor muyum. Ciğerlerim hava ile dolmuyor. Açlıktan yerlere seriliyorum, bir tutam özgürlük. Bir tutam özgürlük için ömrümü veririm. Özgürlük adına eylemler için canımı veririm. Özgürlüğün kokusunun havaya karışmasını özledim. Mavi gökyüzünün uçuşunu özledim. Duman ve kirden ibaret hayatın ortasında sıcacık turuncu güneşi özledim. Özlemim insanca yaşamak ve ölmek için. Bir insanın diğerini sevdiğini görmek için. İnsanların toplanıp birleşmesini insanca hayat sürmesi için. Zamanın hızlı akmasını özledim. Acı ve keder içinde yüzerken bir tutam özgürlüğü tatmak isterdim. Şimdi sadece ölmeyi istiyorum ama "Kendimizi öldürmeye değmez, zira bunu yapmak için her zaman artık çok geçtir."