Ölmeyemeyilliyim

17

30 Mayıs 23

19 Haziran 23

Her kahramanın hikayesi intihar ile biter. İnsanlığın başlangıcından modern döneme kadar kaleme alınan her hikaye kahramanın intiharına giden yolu anlatır. Sonu mutlu biten çocuk masalları değiştirilmiştir. Anlatılan aşk masalları kahramanların bile isteye ölmesini anlatır. Koskoca imparatorlukların, aşkların ve olayların sonucunda kahramanımız kendi istediği için ölür. İntihar insanlığın içten içe arzuladığı ölüm şeklidir. Kalplerimizin arzusu ölümümüzü seçmektir. Yavaşça olmaktan kurtarmak, kendimize saygı duydurmaktır. Bizi anlatanlar ve anlayanlarda bizim gibi intiharı içten içe arzulayanlar olacaktır. İntiharı övmek, evrimimizin bir parçasıdır. İnsanlığın dünyaya yükünü azaltmak için doğanın bize uyguladığı kasvetin yansımasıdır. İçgüdülerimiz doğanın bu planına karşı olmasına rağmen arzularımız bizi ele geçirir bazen. Şiddete meyilli, kontrolsüz kişiliğimizden korkan da biz değilizdir. İçimizde ki dört ayakla sağa sola koşturan atalarımızın iç güdüleridir. Bizi doğru tarafta tutmaya çalışan atalarımıza karşı bizi pes ettirmek isteyen doğa. Modern insanlık intiharı benimsemeye her gün yaklaşır. Atalarımızın binlerce yılda oluşturduğu sistemler bizi hep uzak tutmaya çalışır. Dinler, toplumsal ilişkiler ve aşk. İntiharı övdükleri halde yanlış olduğunu söylerler. Anlattıkları her hikayede kahramanımız aşk, toplum ve din için korkusuzca ölüme giderken intihar etti, denmez. Ruhu bedeninden ayrıldı, denir. Bedeninin hayvansal olduğu söylenir. Aslında bedeni intihardan onu uzaklaştıran kılıç darbeleri alırken ayağa kaldıran, aşkı için çölleri geçirmeye çalışan, zehri yutmamak için ikna edendir. Kahramanımızın ölüme karşı geldiği son noktada hep ölümü kabullendiğini görürüz. Atalarımızın binlerce yıldır anlattığı her hikaye aynı hikayenin farklı versiyonlarıdır ve kahramanımız her zaman öleceğini bilerek yola çıkar. Ve hep intiharını kabullenerek ölür çünkü içten içe bütün insanlık intiharı arzulamaktadır.