Ölmeyemeyilliyim

7

4 Haziran 22

04:10

Erkekler ağlamaz. Ağlamak nedir, yaşların morarmış, kızarmış gözlerden yavaşca gözün kenarından akması mıdır yoksa inanmadığın halde babanın cenaze namazını kılmak mıdır. Sabah kalktığında giyindikten sonra dakikalarca yatağın bir köşesinde oturmak mıdır. Erkekler ağlar. Hem de günün her saati ve dakikası ağlarlar. Kadınlar gibi gözlerinden yaşlar akarak, çırpınarak bunu fiziki bir hale sokmayarak ağlarlar. Saatlerce mesai yapıp, eve giderken intihar düşünceleri içeren sigarayı yakıp. Rüzgar kafalarını aşarken ağlarlar. Gözleri bomboş, kırmızı bi halde sokakta gördükleri süslü arabalara söverken ağlarlar. Kadınlar duyguları patlarken ağlarken, erkekler duygularının hiç kalmadığını anlayınca ağlamaya başlarlar. Bu bazen bi kadın uğruna olurken, uğruna öldükleri davaları için olur. Topluma borçlu doğmuşlardır. Asker olmalıdırlar, en tehlikeli bölgelerde silah tutmalıdırlar. Bunu anlatırken böbürlenmeleri gerekir bir de. Bir çoğu cephelerden, inşaatlardan, madenlerden evlerine dönemezler. Gene de topluma yaranamamışlardır, arkalarında bolca para ve mülk bırakmalılardır yoksa ölmeleri de külfettir. İçlerinde sıkışan duyguları ve fikirleri ile inşaatta çekiçler sallarlar. Madenlerde günlerce kalırlar. Cephelerde insan öldürürler. Gene de yaranamazlar. Kadınları ve çocukları için sürgünlere, ölümlere, savaşlara göğüs germeleri, canlarını vermeleri gerekir. Aynı kadın ve çocuklardan nefret duyulması da cabasıdır. Varlıkları suç olmaya başlamıştır, estetik değillerdir. Erkek olmaları ile suçlanırlar, varlıkları ile. Hangi coğrafyada doğarsa doğsun her zaman feda edilebilecek kişi olmaktır. Erkekler bunun üzerinden hiç bir zaman atmak istemediler. Onlar kadınlar ve çocuklar için kendilerini feda etmelidir. Genetik midir yoksa annelerine duydukları büyük saygıdan mıdır. Erkekler mızrakları, mısraları, aşkları, savaşları ile topluma şekil vermiş ve verecektir. Toplum onları dışlasa, köşeye itse bile. Erkekler kendini feda edecektir. Hemde onlardan nefret eden kadın ve çocuklar için.