Yıllarca üvey ailesi tarafından işkence çeken Yarel Naz, üvey annesinden gelen mektupla beraber gerçek ailesini öğrenir.
Yarel'in tek ailesi müzik, dans ve sevgili motoruyla arkadaşı Enis iken gerçek ailesini öğrenmesiyle ne olurdu? Daha fazla kaos...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cevapsız sorular, maNga
Kalp Hanım, Kalben
.
Merdivenlerden Aren'in omzuna çarparak çıkan Yarel'e baktılar bir süre. Bütün kırgınlığı omuzlarında taşıdığını biliyorlardı. Rüzgar dişlerini sıkıyor, Duman ne kadar sakin dursa da içi içini yiyordu. Bora Bey gözlerini kısmış, olayları anlamaya çalışıyordu. Rüzgar öfkesinden dolayı hızlı nefesler almaya başlamıştı.
"Napıyorsun lan sen, canına mı susadın?" Rüzgar öne atılarak Aren'in yakasından tuttu. O an Aren'in gözlerinde hem hayal kırıklığı hem de buruk bir insan yatıyordu. "Beni karşınıza alıyorsunuz değil mi? Haklısınız." Bora Bey, ikilinin yanına gelerek Rüzgar'ın ellerini Aren'in üstünden çekti.
"Kardeşsiniz lan siz, napıyorsunuz?" Rüzgar gözlerini Arenden ayırmadan cevapladı. "Kardeşimiz, kardeşimize olur olmadık şeyler söylüyor ama baba." Bora Bey, Rüzgarı hafif geri çekerek Aren'in karşısına geçti. İki eliyle de omuzlarından tuttu. "Neden yapıyorsun bunu Aren? Yıllar sonra kız kardeşini bulduk, hakettiği şeyler bu olmamalı değil mi oğlum?" Burnunu çekti sertçe Aren.
"Üzgünüm baba.."
"Ne üzgünsün oğlum, ne üzgünsün kansız. Ona bir şey olursa hıncımı senden çıkarırım bak. Kardeşime düzgün davran!" Rüzgar tekrar Aren'in önüne durmuş parmağını ona sallıyordu. Bunları gören Yeşim Hanım kalbini tuttu yavaşça. Oğullarını böyle görmeye dayanamamış ayrıca da Aren'in yaptığına çok kızmıştı. Kızları kötü günler yaşayarak buraya gelmişti belli ki, önceki hayatını bilmedikleri için müdahale edemiyorlardı. Tabii ki -doğruysa eğer- sigara içtiğine de ayrı üzülmüştü Yeşim Hanım.
"Abi.."
"Bana abi falan deme Aren. Ya düzgün davran ya da yapacağımı yaparım." Duman Rüzgar'ın yanına gelmiş ve çekiştirerek kapıya ilerletmişti. Kapının gürültülü sesiyle dışarı çıkmışlardı.
Yeşim Hanım içindeki sıkıntıyla oğlu Aren'in yanında bitivermişti. "Anneciğim, böyle yapma kız kardeşine. Neden yaptığını bilmiyorum ama kesinlikle pişman olacağını biliyorum yol yakınken kendini affettirmek için çabalamalısın."
Yeşim Hanım bu sözlerinden sonra Bora Beyi de alarak üst kata çıkmışlardı. Ortada kalan Baran ise abisine gözyaşları içinde bakıyordu. "Yolun sonunda pişman olacaksın abi. Geri alamayacağın tek şey ise güven olucak." Burnunu çeke çeke bahçeye çıktı Baran.
Aren'in omuzları düşmüş, kafası yana eğilmişti. Pişmanlık her yerini sararken telefonuna gelen mesajla cebinden telefonu çıkardı ve mesaja baktı.
